Vakantie! Een periode om op te laden en te genieten. Zorgondernemers Alrik en Rianne en zoon Sjoerd gaan dit jaar kamperen in de Provence. Maar voordat het feest kan beginnen, neemt Rianne je mee in de dag voor vertrek.
‘‘En, wanneer gaan jullie op vakantie?’’
‘‘Wat lief dat je daarnaar vraagt. We gaan morgen.’’
‘‘Oh morgen pas. Ik dacht vandaag. En waar gaat de reis heen?’’
‘‘We gaan naar de Provence.’’
‘‘Ja, de Provence. Dat is zo groot. Wees eens wat specifieker.’’
‘‘Naar Castellane.’’
‘‘Oh ja, dat ken ik. Prachtig daar!’’
Gezond gedoe
Ik vind het altijd een heel gedoe om op vakantie te gaan als zorgondernemer. Het is heel gezond om even weg te zijn van de plek waar je woont en werkt, maar makkelijk vind ik het afronden en weggaan niet. Het rooster, de tuinwerkzaamheden, de inkopen, gesprekken met familie en personeel, deadlines in de administratie… Van alles willen we van tevoren netjes klaar hebben. En dan hebben we dit keer die kelder… Die grijnst me al weken gemeen toe met z’n uitpuilende schappenkast vol incomaterialen, handschoenen, katheters, vazen en knutselspullen. En waar we maar niet aan toe zijn gekomen. Niemand die er nog iets kan vinden, dus die moet echt opgeruimd. Vind ik.
‘‘Zijn jullie nog niet weg? Ik dacht dat jullie al vertrokken waren.’’
‘‘Nee, we gaan morgen pas. Nu nog even wat laatste dingetjes doen in de Herbergier.’’
‘‘Nou, ga maar snel inpakken. Gaan alle jongens mee?’’
‘‘Nee, alleen Sjoerd dit keer.’’
‘‘En waar gaat de reis heen?’’
‘‘Naar Castellane, in de Provence.’’
‘‘Oh prachtig daar, de Gorges du Verdon…’’
Meeleven met de ups and downs
Ik check nog even de noodprocedure die Alrik heeft geschreven voor het nieuwe digitale medicatie aftekensysteem. En kijk mee met het verzorgen van een wond, die na weken eindelijk aan het helen is. Dan drink ik nog een kop koffie met een dochter van een van onze bewoonsters. Haar moeder is wonderbaarlijk opgeknapt, terwijl wij allemaal dachten dat het alleen nog maar bergafwaarts zou gaan. Er komt een appje binnen: de baby is geboren! Wat een heerlijk nieuws na een spannende zwangerschap van een van onze medewerksters. Zo leven we mee met de ups en downs van zoveel mensen hier in de Herbergier.
‘‘Nou ja zeg, zijn jullie er nog? Ik dacht dat jullie al weg waren.’’
‘‘Morgen gaan we. Vandaag nog een paar dingetjes afronden.’’
‘‘En wie gaan er mee dit keer?’’
‘‘Alleen Sjoerd.’’
‘‘Jaja, het is wat hè, als ze groter worden. En waar gaat de reis naar toe?’’
‘‘Naar Frankrijk.’’
‘‘Ja, Frankrijk, dat is even groot! Waar naartoe precies?’’
‘‘Naar Castellane, in de Provence.’’
‘‘Oh dat ken ik, prachtig daar, de Gorges du Verdon.’’
‘‘Precies, wat leuk dat je het kent.’’
‘‘Oh, we gingen vroeger heel vaak naar Frankrijk.’’
Overdracht
Ik app nog even met een medewerkster met wie het de laatste tijd door ziekte niet zo goed gaat. Dan nog even de rest van de mailbox legen en het automatisch antwoord inschakelen. Ik heb mondeling de laatste overdracht met de verantwoordelijke dienst en schrijf een schriftelijke overdracht naar onze verpleegkundige. “Mam, heb je de ortho nog gebeld?” Oh ja, vergeten. Dat beugelslotje was gisteren losgeraakt. Niet zo lekker in de vakantie. Ik doe gelijk een laatste wasje in de wasmachine en duik dan eindelijk die kelder maar eens in. Wie doet dat nou ook, zo vlak voor haar vakantie.
''Wie ruimt nou ook de kelder op, zo vlak voor de vakantie?''
‘‘En zijn jullie al helemaal ingepakt?’’
‘‘Nee, vandaag ben ik nog gewoon aan het werk.’’
‘‘Oh, maar je moet nu maar eens stoppen hoor, wanneer gaan jullie? Zaterdag?’’
‘‘Nee, morgen al.’’
‘‘En waar gaan jullie heen? Frankrijk toch?’’
‘‘Ja, naar Castellane. Ken je dat?’’
‘‘Oh ja zeker, de Provence, prachtig. Daar ben ik veel geweest vroeger!’’
Lekker weer
Alrik komt helpen in de kelder en dan zijn we eigenlijk ook zo klaar. Weer een auto vol met spullen die naar de tweedehands winkel en de stort kunnen. Wat verzamel je een hoop troep als je zo’n groot huishouden runt als de onze. Als Alrik de spullen wegbrengt, drink ik nog even een bakje koffie met een medewerkster die in onze vakantie haar laatste dag werkt. We nemen nu alvast afscheid en spreken uit wat we in elkaar hebben gewaardeerd. Goed afronden met elkaar vind ik altijd erg belangrijk. En dan nog even zitten met de bewoners op het terras. Door alle drukte had ik niet eens door dat het buiten zulk lekker weer was.
‘‘En, vakantieganger, al klaar voor de reis?’’
‘‘Bijna, we gaan straks pakken.’’
‘‘Nou, geniet er lekker van hoor, je hebt het verdiend.’’
‘‘Wat lief van je. Ik heb er ook veel zin in.’’
‘‘En waar gaan jullie heen dit keer?’’
‘‘Naar Frankrijk…’’
Deze blog is onderdeel van de maandelijkse blogreeks op www.herbergier.nl en staat in het teken van onze themaweken: Keuzevrijheid. Elke maand zie je de wereld van de Herbergier door de ogen van een zorgondernemer. De volgende keer kan je genieten van het verhaal van Martien Groenevelt, zorgondernemer van Herbergier Zoetermeer.