Herbergier Schoonhoven bestaat ruim anderhalf jaar. Een mooie gelegenheid om terug te blikken. Zorgondernemer Jan-Rob Makkenze neemt je mee in de periode die hij met zijn vrouw Ingrid meemaakte in aanloop naar de opening.
‘‘Bij de start zijn we begonnen met de volledige bezetting van ons team en de eerste 8 bewoners. Volop voorbereid op de dingen die zouden gaan komen. Op papier hadden we de beste selectie aan medewerkers samengesteld. Maar nu is het hopen dat de praktijk ons een beetje gelijk gaat geven. Het team nieuwe medewerkers is voor zowel onszelf als voor de collega’s nieuw. Natuurlijk hebben wij daar van tevoren bij stilgestaan. En toch is het dan heel spannend.
Stel dat?
We weten dat er een eerste dag Herbergier Schoonhoven komt. Dat we echt gaan beginnen.
Tijdens onze bezoeken aan de bewoners in hun eigen huis krijgen we steeds beter beeld voor wie we straks gaan zorgen. Dat ze fijn bij ons gaan wonen, dat bewoners zich snel veilig gaan voelen en kunnen vertrouwen op warme en liefdevolle aandacht. Dankzij openhartige gesprekken met familie en vertegenwoordigers weten we veel over onze bewoners. Maar hoe gaan ze uiteindelijk reageren op de verhuizing? We hebben goede hoop, veel op voorhand georganiseerd en zijn blij dat we na een lange periode van voorbereiden aan de slag kunnen gaan.
‘‘Stel dat het gezegde klopt dat je oude bomen niet moet verplaatsen?’’
Er is ook enige mate van onzekerheid. Stel dat de bewoners niet zo gemakkelijk wennen? Stel dat ze elkaar niet zo leuk vinden? Stel dat ze onze topselectie niet zo geweldig vinden als wij denken dat deze is? Stel dat een oud gezegde klopt? Dat je oude bomen niet meer moet verplaatsen. Dat je onze bewoners, die veelal gebaad zijn bij een bekende omgeving, tijdelijk nog meer in de war raken. Dat ze hun houvast kwijtraken. Dat ze moeite hebben de overgang goed door te komen. Dat het ingrijpend is als je het huis waar je soms al heel lang gewoond hebt, moet verlaten.
Ingrijpende gebeurtenis
Je eigen huis, waar soms de kinderen geboren zijn, waar je lief en leed hebt gedeeld met je partner, die er vaak niet meer is. Ook al heeft een bewoner een indicatie, is iedereen overtuigd dat het écht niet meer gaat thuis en zijn de kinderen meer mantelzorger dan kind. Hoe nu verder?
‘‘Opnieuw beginnen. Met goede randvoorwaarden en condities kán het.’’
Het zijn vragen en overwegingen waar kinderen en vertegenwoordigers slecht van hebben geslapen. Waarbij de eerder gedane belofte dat hun ouder thuis kan blijven wonen, gebroken moet worden. Een ingrijpende gebeurtenis voor iedereen. Verhuizen is een enorme ingreep in je leven, vooral als je toch al de greep op datzelfde leven kwijt aan het raken bent.
Bijzonder veerkrachtig
In de eerste week en zeker ook alle keren daarna, kijken we met diep respect naar de nieuwe bewoners. De bewoners die alles achter laten en - naast hun eigen meubels en spullen – opnieuw beginnen. Een nieuw appartement, samenleven met nieuwe mensen, in een vaak nieuwe omgeving met zoveel nieuwe gezichten en andere gebruiken. Ander brood, een nieuwe plek aan tafel en nieuwe tijden.
‘‘In een Herbergier het leven verder leven.’’
Dan zijn wij telkens weer verbaasd over het vermogen van onze bewoners zich weer aan te passen. Waarbij zij hun leven weer verder vormgeven en dat eigenlijk allemaal zonder noemenswaardige moeite doen. Sterk overtuigd en meer gesterkt nog in de opvatting dat warme en liefdevolle aandacht onze bewoners helpt. Met de goede randvoorwaarden en condities kán het. In een Herbergier het leven verder leven. Dat gunnen we iedereen.’’
''Wij zijn telkens verbaasd over het vermogen van de bewoners om zich aan te passen. We hebben diep respect voor de bewoners.''
Deze blog is onderdeel van de maandelijkse blogreeks op www.herbergier.nl. Elke maand zie je de wereld van de Herbergier door de ogen van een zorgondernemer. De volgende keer kan je genieten van het verhaal van Rianne Aalbers, zorgondernemer bij Herbergier Emmen.