Het is nog geen drie maanden geleden dat Raymond en Ineke Snoeren officieel Herbergier Tilburg overnamen. Dat het een avontuur zou worden stond toen al vast, maar niemand had kunnen bevroeden hoe het leven er nu uit zou zien. “Maar het gaat gelukkig goed”, vertellen ze. “Corona is hier nog buiten de deur.”
De kersverse ondernemers krijgen het wel even voor de kiezen, maar blijven positief. “Je ziet ook hele mooie dingen gebeuren. Toen de scholen nog open waren, kwamen de kinderen hier prachtige bloemen en zelfgemaakte vazen brengen. En van onze bloemenleverancier kregen we spontaan zeven bossen bezorgd (foto boven). En in het dorp waar we eerst woonden (Rijen) wordt ook al druk geknutseld voor de Herbergier. Dat zijn prachtige dingen.”
Begrip en medewerking
En dan is er nog de familie die het stel massaal ondersteunt. “Ook van hen kregen we bloemen, dozen bonbons, noem maar op. Iedereen leeft ontzettend mee. Toen wij – al voordat het officieel niet meer mocht – geen bezoek meer toelieten, was er alle begrip en medewerking. Dat is heel fijn om te merken. We maken er met elkaar het beste van. Ook echt dankzij ons team. Medewerkers springen gewoon even bij als het nodig is en draaien extra diensten. Geweldig.”
‘Bewoners missen hun familie. Dan is het beeldbellen een uitkomst’
Om toch de verbinding te blijven zoeken, werd al snel gezocht naar alternatieve manieren om bewoners/gasten in contact te laten blijven met hun verwanten. “We hebben online een groep aangemaakt waar families kunnen beeldbellen met hun vader of moeder. Dat werkt heel goed en er wordt veel gebruik van gemaakt. Niet alle bewoners krijgen mee wat er aan de hand is, maar sommigen natuurlijk wel. Die missen hun familie. Dan is het beeldbellen een uitkomst.”
De Herbergier: Een warm nest
De zorgondernemers ervaren ook veel steun aan hun collega-Herbergiers. “We hebben een intervisiegroep met meerdere Herbergiers, onder andere met Herbergier Boxtel, Beneden-Leeuwen, Tiel, De Maashorst en Vlijmen. Daar hebben we veel contact mee en onderling worden tips, ideeën en ervaringen uitgewisseld. Je hoeft niet allemaal het wiel opnieuw uit te vinden, maar kan samenwerken en zaken delen. Het mag dan heftig zijn wat we in onze beginfase meemaken, maar wat dat betreft voelt de Herbergier als een warm nest.”
Zo is er met elkaar een brief opgesteld die de Herbergiers naar hun medewerkers en vertegenwoordigers hebben gestuurd. “Daarin staan richtlijnen en een stappenplan mocht het virus hier binnen komen. We hebben ook gekeken naar welk deel van de Herbergier in isolatie kan mocht het nodig zijn. Je moet daar goed op voorbereid zijn. En dat geeft rust. Dan heb je er in ieder geval alles aan gedaan.”
Ook de dochters van Raymond en Ineke zijn weer even allebei in huis. De één volgt momenteel de opleiding Verpleegkundige HBO-V en krijgt les via internet. De andere dochter liep een co-schap, die is stilgelegd. “Zelf merken we ook dat er nu veel stil ligt”, vertelt Raymond. “We hadden veel afspraken staan die allemaal zijn vervallen nu. De agenda wordt dus leger, maar de zorgen niet minder.”
Magnolia’s
Al met al is het echt een rollercoaster, zoals Ineke en Raymond het noemen. De link wordt gelegd met het gelijknamige lied van Danny Vera. “Ik liep laatst in onze tuin en zag daar magnolia’s groeien, de bloem die bezongen wordt in dat lied. Ik heb er een foto van gemaakt en in de besloten Facebookgroep van Herbergier Tilburg gezet. Iedereen begreep het gelijk. Dit is ook echt een rollercoaster.”
