Het is een tafereel waar ze in kinderdagverblijf De kleine boom niet meer van opkijken: willen ze net gaan eten met de kinderen, klinkt er ineens muziek uit de tuin van de buren van Herbergier Tilburg. Terwijl de gasten zich vermaken met de fanfare, dansen (en dirigeren) de kinderen gezellig mee. Ellen van Kalwij-Van Horssen, eigenaar van De kleine boom, geniet volop van dit contact tussen jong en oud.

Het is slechts een van de voorbeelden van de ontmoetingen tussen de gasten van de Herbergier en de kinderen van het kinderdagverblijf. De achtertuinen grenzen aan elkaar en zijn gescheiden door een hek. “De kinderen vinden het gewoon heel leuk om er even een kijkje te nemen”, vertelt Ellen, sinds 2013 de eigenaar van De kleine boom. “En de mensen van de Herbergier vinden het ook prachtig, die zijn dol op de aandacht van de kinderen.”

Onbevangen

Wat Ellen betreft levert het alleen maar positieve energie op, voor allebei. “Kinderen zijn onbevangen. Het kan hen niks schelen dat het mensen met dementie zijn. Voor hen zijn het gewoon een soort opa’s en oma’s. En bij de bewoners van de Herbergier maakt de omgang met kinderen soms verhalen van vroeger los. Een vrouw vertelt aan het hek vaak dat ze vroeger juffrouw was bijvoorbeeld. Juffrouw Annie.”

Ellen en haar collega’s staan meermaals per week met een grote grijns toe te kijken hoe kinderen het contact zoeken, en vice versa. “Dan staan ze elkaar handjes te geven door het hek heen”, vertelt Ellen. “En het gebeurt ook wel eens dat we wat bloemen plukken uit onze tuin die de kinderen dan door het hek aan de bewoners geven. Dat is echt superlief om te zien.”

Heel soms komen de kinderen en de ouderen bij elkaar over de vloer. “Vorig jaar brachten de kinderen pannenkoeken in de Herbergier”, vertelt Ellen. “Ook heel leuk. En eens in de zoveel tijd gaan we bij de kippen kijken. Dan vertellen de kinderen thuis dat ze bij de kippen van de opa’s en oma’s zijn geweest. De ouders vinden het overigens ook heel leuk dat dit contact er is en vinden het mooi dat we dit stimuleren.”

Social fence

Zowel de Herbergier als het kinderdagverblijf zetten al enige tijd de schouders onder het realiseren van een zogenoemd ‘social fence’. Vrij vertaald: een hek dat er net even wat leuker uitziet en het contact bevordert. “Het initiatief kwam bij Patrick en Marie-Hélène van de Herbergier vandaan”, vertelt Ellen.

Met een social fence blijft de scheiding gewoon bestaan, alleen oogt het hek wat speelser en fraaier en zijn er bankjes in verwerkt aan beide kanten. Ellen: “Nu staan de kinderen en de bewoners langs het hek, maar straks kunnen ze aan weerszijden zitten. Er is dan veel meer rust om met elkaar in contact te komen. Ik heb begrepen dat bijna al het geld nu bij elkaar gesprokkeld is. Het lijkt me echt geweldig.”

Dirigeren

Het zal de verbinding zoals hieronder te zien op de foto alleen maar gaan bevorderen. “Ik weet nog goed dat deze foto gemaakt is. We wilden net gaan eten toen er ineens muziek klonk uit de tuin van de buren. De kinderen renden de deur uit om te gaan dansen. En dirigeren natuurlijk! Je ziet ook een gast van de buren naar de kinderen kijken. Die staat er ook van te genieten. (Lachend) Heel je schema gaat ervan in de war, maar dat hebben we er graag voor over.”