Twee geboren Amsterdammers die voor hun zorgdroom huis en haard in Purmerend verlieten en naar Friesland verhuisden. Een beslissing waar Ed en Sofie Tebbe tot op de dag van vandaag geen spijt van hebben. “Het was liefde op het eerste gezicht.” Tien jaar later werken ook zoon Fabian en dochter Tessa in Herbergier Dronrijp. “Het is bijzonder om dit met onze kinderen te mogen doen”, vertelt het echtpaar.
Kleinschalig, huiselijk, tijd voor de mens en het gewone leven zoveel mogelijk voortzetten. Betrokken, inwonende ondernemers, maatwerk voor de bewoners en desondanks iemands beperking nog keuzes kunnen maken en een gevoel van eigenwaarde en regie behouden. Dat zijn de uitgangspunten van Eds grote zorgwens die hij toentertijd zelf op poten wil zetten. Wanneer het Herbergierconcept geboren wordt, is het echtpaar verrast door de mogelijkheden. “Dat was toen gloednieuw. De eerste Herbergier was in Arnhem. We gingen toen met een klein ploegje beginnende ondernemers in 2007 op bezoek en waren meteen verkocht.”
Juiste moment
Het stel komt in aanraking met de franchiseorganisatie achter het Herbergierconcept. “Dat kwam op het juiste moment. Een kleinschalige woonvorm zelfstandig op poten zetten, was moeilijk. Binnen de Herbergierformule kregen we goede begeleiding.” De zoektocht naar hun locatie gaat snel daarna van start. “We zochten specifiek naar een boerderij in een landelijke omgeving, maar wel nabij andere stadjes.”
Ed en Sofie vallen als een blok voor de vervallen boerderij in Dronrijp. “Het was liefde op het eerste gezicht. Het is een prachtig pand met 4400 vierkante meter grond en nabij Leeuwarden. Dit voldeed aan alles wat we zochten”, vertelt Ed. Dat het pand grondig aangepast moest worden, is voor het stel geen enkel probleem. “Daardoor konden we het helemaal naar onze eigen hand zetten.”
Spannend, maar groot avontuur
11 maart 2011 is het zover en krijgen Ed en Sofie de sleutel van Herbergier Dronrijp. De zomer daarvoor heeft het echtpaar hun huis in Purmerend verruilt voor een vakantiewoning nabij hun Herbergier. “Vanuit ons vakantiehuisje hebben we de boel opgezet. Denk aan bewonerswerving, het samenstellen van het team, de verkoop van ons huis en het uitkiezen van de vloeren, badkamers, keukens en het verdere interieur”, aldus Ed. Met andere Herbergier-collega’s wordt ervaring en tips uitgewisseld.
Voor hun kinderen – Fabian en Tessa – was de overstap van hun vertrouwde omgeving een spannend, maar groot avontuur. “Ze hebben inspraak gehad en zijn meegegaan op locatiebezoek van mogelijke Herbergiers. Samen bezochten we ook de middelbare scholen in de omgeving. Dronrijp zagen ze direct zitten.”
Op de koffie
Herbergier Dronrijp wordt vanaf het begin warm ontvangen. “Uit onze eerste buurtbijeenkomst kwamen gelijk aanmeldingen voor vrijwilligers en medewerkers. Wie benieuwd was, kon ook altijd een kijkje nemen. Met onze buren en huisarts hebben we ook veel contact. En we doen graag mee als er wat in de buurt georganiseerd wordt. Zo zijn we langzamerhand bekend geworden in het dorp.”
De bewoners van Herbergier Dronrijp wandelen regelmatig door het dorp. “Dan komen buurtbewoners van dezelfde leeftijdscategorie naar buiten voor een gesprekje. Bewoners nodigen zichzelf soms ook uit voor de koffie. Dan krijgen wij een belletje en weten wij dat ze bij buurtbewoners een bakkie doen.”
Ontsnapte leaseschapen
Het afgelopen decennium hebben Ed en Sofie talloze bijzondere momenten meegemaakt. Vooral het persoonlijke contact leidt tot onvergetelijke herinneringen. “We spelen per individu in op de levensgeschiedenis en respecteren die.” Ed vertelt over zijn bijzondere band met bewoonster van het eerste uur. “Als zij boos of verdrietig was, zaten we samen bij het dierenverblijf. Wanneer ze wegwilde, wandelden we door het hele dorp of gingen we naar de supermarkt. Dan stopte ze de worstjes uit het schap in haar mond of verstopte ze een postkaart in haar jas. Dan keek de kassière mij vragend af en rekende ik de kaart voor haar af.”
Maar ook het pannenkoeken bakken voor alle bewoners, de uitstapjes, de BBQs en alledaagse dingen zijn hoogtepunten. “Door de bewondering die sommige bewoners voor details hebben word je zelf ook in het hier en nu gebracht. Door hen heb ik meer waardering voor kleine dingen, zoals een kleurrijke bloem.” Bij Ed en Sofie zijn naast de bewoner ook hun huisdier welkom. “Er zijn nu drie honden. Wanneer de bewoner naar de woonkamer gaat, ligt de viervoeter ernaast in het mandje.” Daarnaast zijn er geiten, kippen en konijnen. “Vroeger hadden we ook leaseschapen. Die steeds ontsnapten steeds”, lacht het stel.
Patriarch van de familie
Hoewel de zorgwens bij Ed ontstond, heeft Sofie geen moment spijt van haar carrièreswitch als juridisch secretaresse naar zorgondernemer. “Nog steeds regel ik de administratie, maar nu zie ik direct waar ik het voor doe. Het heeft ons de afgelopen tien jaar veel meer verrijking gebracht.” Zoon Fabian is inmiddels allround lasser en werkt als facilitair medewerker in de Herbergier. Dochter Tessa heeft de opleiding verzorgende IG en verpleegkundige gevolgd en is nu leidinggevende verpleegkundige in de Herbergier. “We zijn een familiebedrijf geworden. Soms leidt dat tot discussies, maar het brengt vooral nieuwe ideeën.”
De vrijheid van het ondernemerschap is Ed en Sofie op het lijf geschreven. “Je hebt kaders binnen de Herbergierformule, maar de kleur in het palet ontstaat doordat we met ons team, bewoners en familie invulling kunnen geven aan creativiteit”, vertelt Ed. Uitgekeken is het stel nog lang niet. Afgelopen najaar tekenden ze voor 5 jaar bij. “Door onze betrokkenheid zijn wij het permanente anker in de veranderende wereld van bewoner. Het maakt ons dankbaar dat Sofie en ik de constante factor mogen zijn en bewoners een liefdevol thuis kunnen geven. Wij zijn de patriarch van de Herbergierfamilie.”