Kim Erkens (34) maakt muzikale portretten van mensen met dementie. In overleg met familieleden zingt zij liedjes die een bijzondere waarde hebben voor iemand met geheugenproblemen. ‘‘Deze bijzondere ontmoetingen tonen naast kwetsbaarheid vooral de kracht, humor en intelligentie.’’ In Herbergier Vlijmen heeft Kim deze zomer voor Fons en Fientje gezongen. Van deze muzikale sessies maakt zij videoportretten.

Kim komt op haar 16e met dementie in aanraking wanneer haar oma geheugenproblemen krijgt. ‘‘Ik zag mijn oma van een conservatieve, gesloten vrouw veranderen in een zachtere dame met humor. Dementie heeft mij iets gebracht: ik leerde een andere kant van mijn oma kennen en kon makkelijker met haar connecten.’’

Videoportretten

Ondertussen studeert Kim af aan de school voor de journalistiek en de rockacademie. Via haar muzikale werkzaamheden komt ze weer met dementie in aanraking wanneer iemand haar vraagt om voor haar dementerende vader te zingen. ‘‘Dat was spannend, want Piet kon niet meer praten. Maar toen ik begon te zingen, gingen zijn armen de lucht in en straalden zijn ogen. Ik zag dat muziek emoties oproept en een manier is om een gesprek te voeren.’’ Van die eerste muzikale sessie is een videoportret gemaakt. ‘‘Hoeveel waarde die portretten hebben, ontdekte ik toen ik drie weken later op Piets uitvaart zong’’, vertelt Kim.

‘‘In deze maatschappij word je doodgegooid met jong, knap, maakbaar en snel terwijl mensen met dementie niet worden gezien. Ik toon daarom met de videoportretten graag hoe grappig, gevoelig, scherp en bijzonder mensen met dementie zijn.’’
 

Het idee voor Vergeet-mij-liedje is geboren. Daarbij legt Kim vooral de nadruk op de videoportretten. ‘‘Ik vind het belangrijk dat de videoportretten de mensen met dementie tonen. Naast hun kwetsbaarheid hebben zij de kracht om ons te raken.’’ Daarnaast wil zij anderen inspireren om met een andere mindset naar de ziekte te kijken. ‘‘Dementie wordt vaak als iets afschuwelijks gezien. Ik wil anderen juist inspireren om contact te maken met iemand met dementie. Zolang er geen medicijn is, is dat de enige manier.’’

Andere wereld

Dementie heeft Kim veel geleerd. ‘‘In deze maatschappij word je doodgegooid met jong, knap, maakbaar en snel terwijl mensen met dementie niet worden gezien. Daarom wil ik anderen tonen hoe grappig, gevoelig en intelligent mensen met dementie zijn. Ik pleit voor trots, geen schaamte voor mensen met dementie.’’ Hoe iemand na een gezongen nummer reageert, blijft voor Kim elke keer een verrassing. ‘‘Maar de videportretten zijn altijd geslaagd, omdat ze echt zijn.’’

Intrigerend vindt Kim het feit dat iemand met en iemand zonder dementie zich in twee verschillende werelden bevinden. ‘‘Prachtig als je dan toch even verbinding kunt maken dankzij muziek.’’

Herbergier

Deze zomer heeft Kim voor het eerst een bezoekje gebracht aan de Herbergier in Vlijmen om voor Fons en Fientje te zingen. ‘‘Fons was in het begin gesloten, maar zong daarna mee met de muziek en maakte grapjes. Toen ik vroeg of ik mocht logeren, antwoordde hij dat ik in de wasmand kon liggen.’’

De persoonlijke aandacht voor de bewoners viel Kim tijdens haar bezoek op. ‘‘De Herbergier is een prettige en kleinschalige omgeving. Je merkt dat er met plezier en aandacht wordt gewerkt.’’ Ze haalt Fientje als voorbeeld aan. ‘‘Fientje was bij mijn bezoek opgemaakt en had mooie, roodgelakte nagels. Ze is een echte dame en wordt zo behandeld. Ik merkte dat de zorg wordt geboden die bij de iemands persoonlijkheid past.’’

Vergeet-mij-liedje

Kim heeft de afgelopen 4 jaar ruim 50 videoportretten gemaakt die met behulp van sponsors en particuliere donateurs zijn verwezenlijkt. Benieuwd naar meer videoportretten? Neem dan een kijkje op www.vergeetmijliedje.nl!