Samen gesolliciteerd, samen aangenomen als huishoudelijke hulp. Patricia en Annemiek maken Herbergier Vlijmen vanaf het allereerste begin mee. “We zagen de muren geplaatst worden en de eerste bewoners verhuizen”, vertelt Annemiek. 5 jaar later zijn ze allebei omgeschoold en werken ze met veel plezier als verzorgende IG.

Patricia en Annemiek kennen elkaar al jaren voordat ze bij de Herbergier aan de slag gaan. Annemiek heeft een achtergrond in de horeca en werkt een aantal jaar als schoonmaker in de thuiszorg. “Ik vond het contact met ouderen altijd leuk.” Wanneer ze op een dag een poster met de aankondiging van Herbergier Vlijmen ziet, is ze gelijk enthousiast. “In mei 2014 solliciteerde ik en in oktober kon ik aan de slag.”

Medewerkers van het eerste uur

Langs het voetbalveld vertelt ze aan Patricia over haar sollicitatie. “Ik raakte ook gelijk enthousiast.” Patricia heeft 20 jaar in de scheepsstoffering gewerkt en later als schoonmaker bij een reguliere zorginstelling. “Ik ging altijd met een voldaan gevoel naar huis. Ik vind het contact met ouderen leuk”, vertelt ze. Patricia solliciteert daarom ook en wordt ook aangenomen door zorgondernemers Jan en Hester.

“Het leek een doolhof.”

De twee maken de verbouwing van A tot Z mee. “In het begin kon je er geen voorstelling van maken en leek het een doolhof”, lacht Annemiek. Patricia vertelt dat ze samen met zorgondernemer Hester op pad zijn gegaan om de wasmachines, televisie en de materialen voor de schoonmaak uit te zoeken. “Ze hadden alle vertrouwen in ons. We zijn vanaf het begin door Jan en Hester bij het team betrokken.” De medewerkers herinneren zich het moment nog goed dat de eerste bewoners naar de Herbergier verhuisden. “Dat was bijzonder. De eerste twee bewoners aten met de kok en verzorgende in de keuken.”

De zorg ingerold

In de loop der jaren is het schoonmaakduo de zorg ingerold. “Doordat we om de beurt het ontbijt verzorgden, waren we een vertrouwd gezicht voor de bewoners en kwamen ze makkelijk naar ons toe. Op een gegeven moment waren we vaker bezig met onze bewoners dan met de schoonmaak”, vertelt Patricia. Annemiek verzorgt even later de knutselmiddagen op woensdag. “We zaten helemaal op onze plek.”

“De motivatie die ik nu heb, had ik niet op mijn zestiende.”

Wanneer de zorgondernemers vragen of de twee in de zorg willen werken, houden ze eerst de boot af. Uiteindelijk besluiten Patricia en Annemiek om ervoor te gaan. De basis van de zorg hebben ze al van hun collega’s geleerd, waardoor ze een versnelde opleiding voor verzorgende IG kunnen volgen. “De combinatie van werken, leren en een gezin runnen was soms pittig. Maar het was super leuk en leerzaam. Ik heb ook veel over mijzelf geleerd”, vertelt Patricia. “Je bent nooit te oud om te leren. De motivatie die ik nu heb, had ik niet op mijn 16de”, vult Annemiek aan.

Reuring en gezelligheid

Op Patricia’s 50ste verjaardag heeft het duo dit voorjaar hun diploma in ontvangst genomen. Nu werkt Annemiek 32 uur in de Herbergier. Patricia 24 uur. Spijt van hun keuze hebben ze niet. “Er is altijd reuring en gezelligheid”, reageert Annemiek. “Het zijn echt mijn mensen”, haakt Patricia aan. “We hebben veel vrijheid om activiteiten te ondernemen. Regelmatig pakken we de bus om in de duinen te wandelen, koffie te drinken bij de Intratuin of ergens te lunchen. Met mooi weer drinken we koffie in de tuin en spelen we een spelletje. Zulke dingen voelen niet als werken.”

“Als je een rotdag hebt, ben je die in een Herbergier gelijk weer vergeten.”

De sfeer in het team is goed. “Je kan altijd iets delen of overleggen. We doen het samen.” Het duo haalt veel voldoening uit hun werk. “Onze bewoners zitten in de laatste levensfase. We proberen ze daarom een mooie dag te geven. Als ze het moeilijk hebben, is het fijn als je ze door humor en aandacht toch kan laten lachen”, zegt Annemiek. “Je bent een soort acteur. De hele dag zoek je naar een manier om dingen voor elkaar te krijgen en mensen te prikkelen. Als uitdagende dingen je lukken, kan je dag niet meer stuk. En als je een rotdag hebt, ben je die in de Herbergier gelijk weer vergeten”, vult Patricia aan.

"Jan en Hester hadden vanaf het begin alle vertrouwen in ons."