Weer of geen weer, Caroline Hummel (53) is er altijd. Ondanks haar ziekte is zij elke donderdagochtend als vrijwilliger in Herbergier Wognum te vinden. ‘‘Die ochtend staat vast. Er moet heel wat gebeuren als ik er niet ben’’, vertelt ze.

Caroline is sinds mei 2018 vrijwilliger bij de Herbergier in het Noord-Hollandse Wognum. Zelf is ze ongeneeslijk ziek, waardoor ze als activiteitenbegeleider in een zorgcentrum moest stoppen. ‘‘Van thuiszitten wordt niemand vrolijk, dus zocht ik naar nuttig vrijwilligerswerk.’’ Ze stuit op de Herbergier. Ze kent zorgondernemers Marc en Natasja en de medewerkers al van gezicht, maar is dan nog nooit over de drempel geweest. ‘‘Ik heb ze gebeld met de vraag wat ik kon doen. Tijdens het eerste gesprek voelde het al gelijk goed.’’

Opgeknapt klooster

Ze legt uit dat dit vrijwilligerswerk in haar straatje past vanwege de kleine reisafstand en haar eerdere werk als activiteitenbegeleider. Bij haar eerste bezoek valt haar oog gelijk op het karakteristieke gebouw. ‘‘Het is een oud, opgeknapt klooster waarbij je de oude balken en glas in lood ramen ziet terugkomen. De appartementen van de bewoners zijn ruim en de tuin is fijn.’’

‘‘Het is alsof je bij iemand thuiskomt.’’

Ten opzichte van het zorgcentrum waar ze eerst werkte, merkt ze wel een verschil. ‘‘Het is een groot huisgezin. Net alsof je bij iemand thuiskomt, maar dan in een groter huis.’’ In de woonkamer wordt er ontbeten, koffiegedronken en gezamenlijke activiteiten ondernomen. ‘‘Maar wie zich wil terugtrekken, heeft dan nog zijn eigen woonvertrek.’’ Caroline vindt dat de sfeer gemoedelijk is en dat het personeel altijd attent gedag zegt of een praatje maakt. ‘‘Het warme karakter en de persoonlijke aandacht voor de cliënt trekken mij aan.’’

Balletgroep

Elke donderdagochtend fietst Caroline naar de Herbergier. ‘‘Ik ga er blij heen.’’ Geen ochtend is hetzelfde. ‘‘Ik kijk naar waar de bewoners op dat moment zin in hebben.’’ Ze vertelt dat ze de ene keer puzzelt met een bewoner en over vroeger praat, dan weer met een groepje braintrainer speelt en koffiedrinkt of juist een bewegings- of zingactiviteit organiseert.

''De kinderen bezien de bewoners als een soort opa en oma.''

Daarnaast vindt ze het leuk om de omgeving bij de Herbergier te betrekken. ‘‘Een groot succes was de balletgroep die in de Herbergier kwam optreden. De bewoners vonden het fantastisch om 5- tot 7-jarigen in tutu’s met lintjes rond te zien dansen.’’ Als bedankje heeft Caroline cadeautjes voor de kinderen gekocht. ‘‘De bewoners konden tot hun genoegen de cadeautjes aan de kinderen uitdelen. En de kinderen bezagen ze als een soort opa en oma.’’ Deze interactie tussen jong en oud vindt Caroline leuk om te zien. Daarom staat het uitnodigen van een jeugdkoor bij haar op de planning.

Mooie momenten

In bijna een jaar tijd heeft Caroline mooie momenten in de Herbergier beleefd. ‘‘Het balletoptreden sprong eruit, net als een middag poffertjes bakken, maar het maken van een puzzeltje met een bewoner geeft net zo veel voldoening.’’ Ondanks haar lage energieniveau, doet het vrijwilligerswerk haar goed. ‘‘Die positieve energie kan ik goed gebruiken. Ik fiets met voldoening naar huis. Ik hoop dit nog lang te mogen doen.’’

''De bewoners vonden het fantastisch om 5- tot 7-jarigen in tutu’s met lintjes rond te zien dansen.''