Angst dat je thuiswonende moeder met dementie niet genoeg eet, drinkt of verdwaalt.  Ineke Hol (59) kent dat gevoel van onveiligheid. Maar dan neemt haar moeder als een van de eerste bewoners haar intrek in Herbergier Schoonhoven. ‘‘Dat geeft zo veel rust. Je kunt nu weer kind zijn’’, vertelt Ineke.

An (82) woont tot haar intrek in de Herbergier in een appartementencomplex in Schoonhoven. Ineke vertelt dat het thuis wonen voor haar moeder steeds moeizamer gaat. ‘‘Ze werd eenzamer en het koken ging lastig.’’

Verbouwing

Daarom meldt An zich voor de Herbergier Schoonhoven aan, die gerenoveerd wordt van voormalig weeshuis naar een warm huis voor mensen met geheugenproblematiek. Na een paar kennismakingsgesprekken krijgt An het goede nieuws dat ze in de Herbergier kan wonen. ‘‘Zo fijn’’, reageert ze.  

''Willen jullie mij niet hebben ofzo?''

De verbouwing duurt An echter iets te lang. Daarom klopt ze bij Ingrid en Jan-Rob, zorgondernemers van Herbergier Schoonhoven, aan en vraagt ze: ‘‘Willen jullie mij niet meer hebben ofzo?’’ Ingrid legt An daarop uit dat er nog even gewacht moet worden op de bouwvakkers. ‘‘Dat toont hoe graag mijn moeder in de Herbergier wilde wonen’’, vertelt Ineke.

''Hier voelt mijn moeder zich echt thuis.''

Welkom

An woont sinds september 2017 in de Herbergier. Ze vertelt dat ze blij is met haar eigen spulletjes in haar appartement. ‘‘En je hebt het goed naar je zin hè? Dit is jouw thuis’’, reageert Ineke. ‘‘Zeker, ze kunnen hier lekker koken. En de dames van de galerij komen ook weleens op bezoek’’, antwoordt An. Ineke woont in de buurt van de Herbergier. ‘‘Daardoor kan mijn moeder makkelijk naar ons toelopen. Even op de koffie komen gebeurt regelmatig.’’ Zelf bezoekt Ineke de Herbergier een paar keer per week. ‘‘Je voelt je hier welkom. Je krijgt elke keer iets te drinken aangeboden.’’

''Ze lopen de benen uit hun lijf''

En de band met Ingrid en Jan-Rob? ‘‘Super natuurlijk’’, reageert Ineke. ‘‘Die lopen de benen uit hun lijf. Ze zijn altijd lief’’, voegt An daaraan toe. Moeder en dochter vertellen enthousiast over de vele uitstapjes die de zorgondernemers en medewerkers organiseren. ‘‘Bijzonder dat dat kan. Mijn moeder zat het laatste jaar dat ze thuis woonde veel achter de televisie. Nu gaat ze er weer naar buiten en doet ze mee met activiteiten wanneer ze daar zin in heeft.’’

Kind zijn

Op de vraag hoe Ineke het ervaart dat haar moeder in de Herbergier woont, antwoordt ze: ‘‘Er zijn zo veel lieve medewerkers. Er is aandacht en er wordt lekker gekookt. Alles is geregeld. Dat geeft ons een warm gevoel.’’ Daarnaast is het ook een opluchting. ‘‘Dat laatste jaar dat mijn moeder thuis woonde hadden we zo’n angst. Nu kan we wel naar buiten, maar is ze veilig. We hoeven ons niet meer af te vragen of onze moeder al gegeten heeft of medicatie heeft ingenomen.’’ Ineke vertelt dat die gedachte haar rust geeft. ‘‘Maar mij ook. Het is hier rustig wonen’’, reageert An.

Ineke pinkt een traantje weg en vertelt: ‘‘Mijn moeder zo gelukkig te zien is zo fijn.’’ An geeft haar dochter daarop een dikke kus op de wang. Ineke vervolgt: ‘‘Wij kunnen nu weer kind zijn en even op de koffie komen.’’