“Het is net alsof ik naar mijn tweede huis ga, in plaats van mijn naar werk.” Aan het woord is Helma Visser, sinds negen jaar werkzaam in Herbergier Zoetermeer. Helma maakte na een burn-out de overstap van de weekverpleging naar verzorgende IG in een Herbergier, een kleinschalige woonvorm voor 17 bewoners met dementie. Ze heeft nog geen dag spijt. Ook zorgondernemer Patricia Burgmeijer schuift aan bij het gesprek, wat plaatsvindt in de kleurrijke woning van Helma. Het is het staartje van de corona en beide dames zijn voorzichtig met het uitnodigen van gasten in de Herbergier.

Van de wijk naar de dementiezorg

Helma werkte jarenlang als wijkverzorgende toen haar rugzakje vol raakte: “Je loopt altijd alleen in de wijk en maakt soms best heftige dingen mee.” Ze kwam met een burn-out in de ziekenwet terecht. Eenmaal hersteld was haar gedachte: dit nooit meer. Ze ging op zoek naar ander werk in de zorg. Eerst werkte ze met een nul-urencontract bij een zorginstelling voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel, toen kwam op de Herbergier op haar pad. Ze miste het werken met ouderen. “Ik voelde mij bij het sollicitatiegesprek direct thuis in de Herbergier en bij de toenmalige zorgondernemers Wilma en Martien. De sfeer was zo ongedwongen en warm.” Inmiddels staat Patricia samen met haar man Mark sinds anderhalf jaar aan het roer in Herbergier Zoetermeer.

“Welzijn staat met stip op 1”

Wat werken en wonen in de Herbergier volgens de twee zo bijzonder maakt, is dat niet de zorg maar het welzijn van de bewoner met stip op 1 staat. Welzijn betekent voor Helma en Patricia: zorgen dat bewoners zich prettig voelen en dat de Herbergier een echt thuis is. De verzorgende vertelt enthousiast: “Iedereen wordt hier in zijn waarde gelaten. Wil je als bewoner een ochtendje in bed blijven, omdat je een baaldag hebt? Prima! Ik gooi zelf ook weleens de dekens terug over mijn hoofd.” Kortom, net als thuis.” Patricia vult aan: “We kijken wat een bewoner met dementie wil en kan en doen er alles aan om dat mogelijk te maken. Mensen worden vrijgelaten. Natuurlijk zorgen we daarnaast dat de huisarts tijdig wordt gebeld en dat mensen fris gedoucht zijn. De zorg is uitstekend geregeld, maar het niet onze enige focus.”

Op de vraag wat de bewoners voor haar betekenen, springen de tranen prompt in Helma’s ogen. “Nou dat heb ik weer”, zegt ze lachend met trillende stem. Ze vertelt dat ze op jonge leeftijd haar ouders heeft verloren: “Wat ik heb gemist bij mijn ouders, heb ik gevonden bij de bewoners. Het zijn schatten. Ondanks dat ze mijn naam niet meer weten, bouw je toch een sterke band met ze op.”

Zingen onder de douche

Overdag zorgen ze in Herbergier Zoetermeer met vier teamleden voor zeventien bewoners. Want welzijn betekent ook voldoende personeel. “Ik heb ga vaak wandelen, even de nagels lakken of….”, aldus Helma. Staat de zorg vooral bekend als rennen en vliegen, in een Herbergier is dit volgens hen echt anders. “Ik heb nooit meer het gevoel ‘hoe ga ik de dag doorkomen?’. Al is het ook soms pittig als mensen aan het einde van hun leven komen of agressief gedrag vertonen.”

Muziek maken en luisteren zijn favoriete activiteiten in Herbergier Zoetermeer. “Muziek is zo geweldig voor bewoners”, zeggen ze in koor. “We hebben best veel bewoners bij wie de ADL soepeler loopt, als we muziek opzetten. Zingen onder de douche, het werkt”, aldus Patricia. De twee gebruiken vaak het Herbergier liedjesboek, wat speciaal voor alle vestigingen is gemaakt. Het boek bevat meezingers als ‘Kleine Cafe aan de haven’ en ‘’Let it be’ en deze schallen dan ook vaak door de grote woonkamer van de Herbergier. “Ja, dat is fantastisch leuk. De bewoners kennen alles uit hun hoofd”, vertelt Patricia.

Patricia (links) en Helma (rechts) oefenen samen met het Herbergier liedjesboek.

Samen oefenen op de ukelele

Sinds kort volgt een groepje van vijf medewerkers, inclusief Patricia en Helma, ukeleles. Een optreden staat op de planning. Voor Helma een mooi hoogtepunt om nog mee te pakken! Want op 1 september gaat ze met pensioen. “Ik zie er nu al tegenop om iedereen te moeten missen. Maar het werk wordt fysiek te zwaar voor mij vanwege slechte schouders. Leg de zakdoekjes maar klaar”, zegt ze lachend.

Ben jij enthousiast geworden door het verhaal van Patricia en Helma? En lijkt het je wat om in een Herbergiervestiging te werken? Neem dan een kijkje bij het vacature-overzicht van Herbergier.