Dementie is iets waar we vroeg of laat allemaal mee te maken krijgen. Een ouder, een goede vriend of misschien treft het wel jezelf. Dementie is een diagnose die niemand blij maakt. Maar het hoeft ook niet te betekenen dat het leven voorbij is of zinloos is geworden. ‘‘Dementie is verschrikkelijk en mooi tegelijkertijd’’, vertelt Bianca Middelburg, zorgondernemer van Herbergier Beneden-Leeuwen.
Bianca leidt samen met haar partner Martha Neven Herbergier Beneden-Leeuwen. In de podcastserie Gerry Verhalenbedrijf vertellen zij over dementie. ‘‘Dementie is iets wat je overkomt en heel ingrijpend is’’, vertelt Bianca in de podcast. ‘‘Bepaalde functies brokkelen langzaam af.’’
Jezelf kwijtraken
Ze legt uit dat het een ziekte is waarbij iemand met de diagnose zichzelf steeds meer een stukje kwijtraakt. ‘‘Maar daarvoor raken de mensen in jouw omgeving jou al steeds meer kwijt.’’
‘‘Dementie betekent voor mij ook leven’’
Bianca vertelt dat dementie onvoorspelbaar is bij elk individu en dat er nog veel te leren valt. ‘‘Het is verschrikkelijk en tegelijkertijd mooi. Tijdens onze jaren in de Herbergier hebben we gelachen, grote zoektochten gehad om dingen op te lossen, gehuild, ons machteloos en boos gevoeld. Maar dementie betekent ook leven voor mij.’’
De mens achter dementie
Dementie heeft veel uitingsvormen. ‘‘Maar het is belangrijk te weten hoe iemand is en heeft geleefd. Dan leer je wat iemand met dementie maakt zoals die is.’’ De mens achter dementie en de mens als individu blijven zien is mogelijk in een Herbergier volgens Bianca. ‘‘Doorgaans moeten mensen met dementie zich aanpassen aan de zorg en zijn ze patiënt. Hier hebben onze gasten vaak geen idee dat ze in een zorgorganisatie wonen. Hier leven zij hun leven, waarbij ze kunnen zijn wie ze zijn.’’
Maar uitdagingen zijn er soms zeker. ‘‘Dan is het met de medewerkers en familie zoeken naar de beste manier om aan te sluiten bij de gast.’’
Elke dag zaterdag
Wat gebeurt er de hele dag in een Herbergier? Dat is een vraag die Bianca vaak gesteld krijgt. Ze vergelijkt het leven in de Herbergier met een vrije zaterdag. ‘‘Wie zin heeft slaapt uit, op je gemak ontbijten, op zoek naar je krantje die is ingepikt door iemand anders, de was ophangen, boodschapjes doen, de kippen voeren, een ijsje eten. De hele dag is er wel wat te doen. Onze bewoners hebben elke dag zaterdag.’’
‘‘We willen het sterke uit de mensen halen.’’
Rosee Dinnissen is als medewerker sinds de start betrokken bij de Herbergier. Volgens haar zit het in de kleine dingen en het contact met de bewoner. ‘‘De kern van de zorg is voor mij dat mensen blijven zijn zoals ze zijn en hebben geleefd. We willen het sterke uit de mensen halen, ze waarderen en een goed leven geven.’’
Wolk doorbreken
De Herbergier heeft een grote tuin, maar ligt ook centraal. ‘‘Naast de natuur zien de bewoners kinderen naar school fietsen of herkennen bepaalde vrachtwagens die langsrijden. Ondanks hun ‘kapotte brein’ hebben zij behoefte aan herkenbare dingen’’, vertelt Bianca. Dat kan zich vertalen in het schillen van de aardappels of de was ophangen. ‘‘We zetten een wasmand neer en dan begint een bewoner gewoon de was op te hangen. Dat is de kunst van ons team: dingen achteloos neerzetten, de bewoner prikkelen en dan gebeuren er vanzelf dingen.’’
‘‘Ondanks hun ‘kapotte brein’ hebben zij behoefte aan herkenbare dingen’’
Rosee vergelijkt dementie met een wolkpartij. ‘‘Net als bij een wolk moet je er doorheen breken om de mens die daarachter schuilgaat te blijven bereiken.’’