“Grootste schok was een keer toen ik een boeket rozen had meegenomen. Mijn moeder zei: ‘Wat is dat?’ Ik zei: ‘Rozen.’ Ze deed ze open en nam gelijk een hap van een van die rozen. Daar schrok ik heel erg van, als zoon. Het feit dat je moeder niet meer de dingen op de juiste plaats heeft.” Lees hier een verhaal van een Herbergier in gesprek met de kinderen van zijn gasten.
In de week rond Wereld Alzheimer Dag 2017 vaart er een bijzonder schip over de Friese wateren. Aan boord bevinden zich kunstwerken die gebaseerd zijn op de gesprekken die zorgondernemer Oeds Visser van Herbergier Bartlehiem voerde met de kinderen van o.a. zijn eigen gasten. Thema van deze 18 ‘Vensters met verhalen’ is steeds de vraag wat het met je doet als je vader of moeder dementie heeft.
[In eerste instantie ergerde ik me er heel erg aan dat mijn moeder zo vergeetachtig was. Ik vond het nonchalant en onverschillig. Zo was zij helemaal niet. Toen ik eenmaal wist dat mijn moeder Alzheimer had, was er een omschakeling. Ik dacht: ‘Oké, zij kan er dus niets aan doen'.]
Vergane glorie
Het is inmiddels alweer ruim 3 jaar geleden dat de zoektocht van Oeds naar de verhalen achter zijn gasten begon. Aanleiding was een gesprek met een zoon van een van zijn bewoners. “Terwijl wij vonden dat het goed ging met zijn moeder, vond hij juist het tegenovergestelde”, vertelt Oeds. “Hij noemde het vergane glorie en vond het verschrikkelijk om haar zo te zien. Ik besefte ineens dat we op een totaal andere manier naar haar kijken. Wij zien als zorgverleners dagelijks mensen met dementie, maar hij ziet zijn moeder steeds meer veranderen. Dat is confronterend.”
[Toen mijn heit hier net woonde sliep ik de eerste nachten bij hem. Midden in de nacht zei hij: ‘Als ik aardappels heb geschild, moet ik dan ook nog wacht lopen?’ Ik moest er vreselijk om lachen.]
Sindsdien sprak Oeds, samen met zijn vrouw Judith sinds 2010 zorgondernemer van Herbergier Bartlehiem, 18 mensen wiens vader of moeder dementie heeft. Vanaf de eerste verschijnselen tot het moment van verhuizing; alle ervaringen kwamen aan bod. “Dat was heel bijzonder om te doen”, vertelt Oeds. “Maar vooral heel waardevol. De gesprekken helpen ons niet alleen familieleden beter te begrijpen, maar ook om onze bewoners beter te leren kennen.”
Hetzelfde schuitje
Het project van Oeds resulteerde al in meerdere columns -die hij gaat bundelen in een boek-, een artikel in het Tijdschrift voor Verzorgenden en nu dus deze expositie die op veel persaandacht en positieve reacties kon rekenen. 'Geraakt', zo valt onder meer te lezen in het gastenboek aan boord. “De kunstwerken laten vooral zien dat iedereen een eigen verhaal heeft”, vertelt Oeds. “En bovendien is het heel herkenbaar voor mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Je staat hier niet alleen in."
Meer weten over deze Herbergier? www.herbergier.nl/bartlehiem. Kijk op www.venstersmetverhalen.nl voor meer info over de expositie (te zien t/m vrijdag 23 september 2017).
#10jaarHerbergier #WereldAlzheimerdag
*Dit verhaal is onderdeel van een reeks die we delen in de week rond Wereld Alzheimer Dag, donderdag 21 september 2017. Met deze verhalen staan we stil bij het 10-jarig jubileum van de Herbergier en zoeken we naar de betekenis die een Herbergier heeft; niet alleen voor onze bewoners/gasten, maar ook voor de omgeving om hen heen.