Vandaag is het de Dag van de Verpleging. Een bijzondere dag die zorgtoppers nog eens extra in het zonnetje zet. Herbergier sprak met verpleegkundige Vincent en zorgmedewerker Marcel. Beide omgeschoold naar de zorg. ‘‘Altijd gebeurt er wel wat’’, vertelt Marcel over Herbergier Velp.
Vincent is van origine boomkweker en hovenier. Tien jaar geleden maakt hij de switch naar de zorg wanneer zijn aangetrouwde oom Wim van Bavel Herbergier Velp start. Hij verhuist naar Gelderland en maakt de aanloop naar de opening van A tot Z mee. ‘‘Van de sleuteloverdracht tot het aanleggen van de tuin’’, vertelt Vincent. Wanneer de Herbergier haar deuren officieel opent, ziet Vincent de eerste bewoners hun intrek nemen. Iets later duikt hij in de studieboeken en behaalt hij zijn diploma Verzorgende IG. ‘‘Daarna kreeg ik de kans van Wim en Nicolette om de studie tot verpleegkundige te volgen.’’
Van visagist in de USA naar zorgmedewerker
Marcel werkt jarenlang in de horeca. Later is hij in Amerika visagist. Door veranderende omstandigheden komt hij in Nederland in de bijstand terecht. Via de gemeente wordt Marcel met Wim in contact gebracht. Na een gesprek gaat hij voor 3 maanden aan de slag als Herbergiermedewerker. ‘‘Maar ik wilde niet stoppen’’, vertelt Marcel. Nu werkt hij alweer 8 jaar zo’n 36 uur per week in Herbergier Velp.
Spijt heeft hij niet. ‘‘Mijn horeca en cosmetische achtergrond komen hier samen. Ik zorg voor de mensen, kook voor ze, verzorg ze. Alles valt hier op zijn plek.’’ Ook Vincent is blij met het verplaatsen van zijn leven naar Velp. ‘‘We hebben er geen moment spijt van gehad.’’
‘‘We kennen hier geen nee.’’
Vincent werkt zo’n 36 uur per week verschillende diensten als Big-geregistreerde verpleegkundige. ‘‘De variatie is leuk. Van ADL-zorg tot medicatie en van tuinieren en koffiedrinken met een bewoner tot leuk contact met de familieleden.’’ Hij vertelt dat hij sommige bewoners en familieleden al bijna 9 jaar kent. ‘‘Je bouwt al die jaren een band met elkaar op. We lijken soms net een familie.’’
‘‘We geven mensen hier een mooie oude dag.’’
Marcel vertelt dat hij – ondanks de dementie – bewoners blij wil maken. ‘‘Al is het een glimlach. Het is heerlijk om ze de situatie even te laten vergeten.’’ De omgang met de bewoners en hun familieleden geeft Vincent energie. ‘‘We proberen de mensen hier een mooie oude dag te geven.’’ Hij vertelt dat daar zoveel mogelijk voor uit de kast wordt gehaald. ‘‘We kennen hier geen nee. Het lijkt hier bijna een hotel, maar dan wel met die ongedwongen huiselijkheid’’, lacht hij. Marcel vult zijn collega aan: ‘‘The sky is the limit. Er gebeurt altijd wel wat.’’
Fluitend naar het werk
Marcel vertelt dat de wisselende diensten het werk gevarieerd maken. ‘‘Al is het voor mij geen werk. Ik ga fluitend naar de Herbergier. Geen dag is hetzelfde’’ Stress ervaart hij nauwelijks. ‘‘Ik kan altijd op het team terugvallen. En daardoor komt het altijd goed.’’ De medewerkers hebben diverse achtergronden. ‘‘Dat brengt reuring. Zo leer je ook van elkaar.’’
Het contact met Wim en Nicolette is zeer warm. ‘‘Ze zijn altijd benaderbaar en ideeën zijn bespreekbaar. Wanneer we iets te vieren hebben, zijn ze ook gezellig van de partij’’, vertelt Vincent. 1 juni zien Vincent en Marcel de zorgondernemers afzwaaien. ‘‘We gaan ze missen. Zij waren als derde Herbergier in Nederland echte pioniers. Maar na 10 jaar is het goed.’’