Nieuw werk, nieuw leven. Vincent van Bruggen weet daar alles van. Ruim 10 jaar geleden verruilt hij zijn beroep als hovenier voor een job in de Herbergier. Maar het blijft niet bij een jobswitch. Samen met zijn vrouw verhuisd hij van Vianen naar het Gelderse Velp, waar de Herbergier op het punt staat haar deuren te openen. ‘‘We hebben er totaal geen spijt van gehad.’’

Vincent is van huis uit boomkweker en hovenier. Zijn vrouw is de nicht van Wim en Nicolette van Bavel. Zij starten in 2009 als een van de eerste Herbergiers in Nederland. ‘‘In aanloop naar de opening vroeg Wim of het werken in de Herbergier niet iets voor mij is’’, vertelt Vincent. Om de sfeer te proeven loopt hij een paar dagen mee in Herbergier Arnhem. Dat smaakt naar meer. ‘‘Ons leven hebben we naar Velp verplaatst’’, vertelt Vincent.

Van A tot Z meegemaakt

Samen met Wim en Nicolette heeft hij Herbergier Velp vanaf het allereerste uur meegemaakt. ‘‘Vanaf het moment dat zij de sleutel kregen tot het zelf aanleggen van de tuin.’’ Wanneer de Herbergier haar deuren officieel opent, ziet Vincent de eerste bewoners hun intrek nemen. Iets later duikt hij in de studieboeken en behaalt hij zijn diploma Verzorgende IG. ‘‘Daarna kreeg ik de kans van Wim en Nicolette om de studie tot verpleegkundige te volgen.’’  

‘‘We kennen hier geen nee.’’

Nu werkt Vincent zo’n 36 uur per week verschillende diensten in de Herbergier als Big-geregistreerde verpleegkundige. ‘‘De variatie is leuk. Van ADL-zorg tot medicatie en van tuinieren en koffiedrinken met een bewoner tot leuk contact met de familieleden.’’ Hij vertelt dat hij sommige bewoners en familieleden al bijna 9 jaar kent. ‘‘Je bouwt al die jaren een band met elkaar op. We lijken soms net een familie.’’

Vincent tijdens de diploma-uitreiking. ''Wij zijn er trots op dat hij verpleegkundige is'', vertelt zorgondernemer Wim van Bavel.

Huiselijk hotel

De omgang met de bewoners en hun familieleden geeft Vincent energie. ‘‘We proberen de mensen hier een mooie oude dag te geven.’’ Hij vertelt dat daar zoveel mogelijk voor uit de kast wordt gehaald. ‘‘We kennen hier geen nee. Het lijkt hier bijna een hotel, maar dan wel met die ongedwongen huiselijkheid’’, lacht hij.

‘‘Ik kan wel een boek vol schrijven.’’

Die huiselijkheid is terug te zien in de gezellige woonkamer en tuin, waar bewoners een wandeling kunnen maken of een kijkje kunnen nemen bij de konijnen of kippen. ‘‘En als het mooi weer is zitten we gezellig buiten.’’ Huisdieren zijn ook geen probleem. ‘‘Die verhuizen mee. We hebben hier een vogel, kat en hond wonen.’’ De hondenbezitster maakt elke dag een wandelingetje met haar trouwe viervoeter. ‘‘Als je dit aan mensen vertelt, geloven ze je bijna niet.’’

Wijntje smokkelen

Bijzondere dingen maakt Vincent elke dag wel mee. ‘‘Ik kan een boek vol schrijven.’’ Zo hadden twee bewoners een fles wijn naar hun woonvertrek gesmokkeld, om samen gezellig een wijntje te drinken. ‘‘Of een bewoner die zijn kunstgebit had weggegooid en die je dan later ergens in de Herbergier weer terugvindt.’’ Spijt van zijn carrièreswitch heeft Vincent niet. ‘‘Het is nooit saai in de Herbergier.’’

In de gezellige tuin kunnen bewoners wandelen, zitten of een kijkje nemen bij de kippen en konijnen.