Referenties van (oud)familieleden
over het wonen, de zorg en ondersteuning van hun familielid in De Ehze
MOKI
Jaap alleen thuis wonen, ondanks de hulp van thuiszorg, kon niet meer. Maar nooit zou hij zijn kat in de steek laten. Voor Jaap zagen we dus maar één mogelijkheid, de Ehze. Hij was niet meteen over te halen; de aanblik van een imposante villa deed hem niks. Maar Moki kon mee en dat was belangrijk. Jaap heeft zich bij jullie veilig en beschermd gevoeld. Jullie begrepen wat de eenzame, eenzelvige en zieke Jaap nodig had. Voor ons was zo fijn, dat we gezien en gewaardeerd werden en ons altijd welkom voelden. Bedankt daarvoor, Bianca (mantelzorger) en Tjarda (mentor)
Geplaatst februari 2024
CONTACT
Mijn pleegouders kwamen vanuit een reguliere zorginstelling in de Ehze. In de reguliere zorginstelling hebben wij als “mantelzorgers” een pittige tijd met hen gehad waarbij wij naast onze drukke banen en zorg voor kinderen en kleinkinderen ook twee verhuizingen in coronatijd hebben moeten realiseren. De Ehze bleek een verademing waar niet werd gekeken naar de verschillende indicaties waardoor ze van elkaar zouden worden gescheiden. Mijn pleegvader René was toen nog licht dementerend en mijn pleegmoeder Riet was tot op late leeftijd nog zeer helder van geest. Wat mij gelijk al opviel is dat zij gelijk werden getutoyeerd en dat zij dat ook accepteerden. Mijn pleegvader was huisarts en zij was ook aardig hoog opgeleid en stonden altijd voor bepaalde gedragsnormen. Maar dat zij tot aan de jongste hulpverlener toe daar absoluut geen punt van maakten was voor mij wel een teken dat zij zich gelijk thuis voelden. Zij waren ook beiden altijd vol lof geweest over de manier waarop zij werden verpleegd bij de Ehze al had mijn pleegmoeder soms haar eigenaardige manier om dat te laten blijken. Vooral zij genoot van de contacten die ze had met het verplegend personeel, wanneer ze het idee had dat ze wat voor hen kon betekenen. Wij wisten ook hierdoor best wel veel van de privé situaties van verschillende verzorgers. En René liet het zich allemaal lekker aan leunen, maar kon door zijn dementie zijn emoties niet altijd goed in toom houden. Maar ook hier wist het ervaren personeel van de Ehze goed mee om te gaan. Verder heeft zij zichzelf bijna een gedwongen gevangenschap opgelegd door geen moment van zijn zijde te willen wijken, terwijl er genoeg aanbiedingen waren vanuit de Ehze om even tot zichzelf te kunnen komen en erop uit te gaan. Met uitzondering van de ziekenhuis bezoekjes of wanneer ik weer in de gemeenschappelijke ruimte muziek mocht maken kwam zij niet van haar appartement. Het muziek maken wil ik ondanks dat zij zijn overleden in de toekomst graag blijven doen . Het terras van de Ehze is n.l. ook een van de mooiste accommodaties waar je kunt vertoeven en als muzikant kan spelen. Riet en René hebben rond 3 jaar in de Ehze gewoond en zijn beiden in 2023 overleden. Oorzaak: simpelweg door ouderdom en slijtage van het lichaam. René is in Juni 2023 overleden en werd 93 jaar en Riet in Oktober 2023 overleden en werd bijna 97 jaar. Hun laatste rustplaats is op een natuurbegraafplaats in Limburg. Rest ons nog het personeel te bedanken voor hun gastvrijheid en de goede zorgen, waarbij humor een belangrijke rol speelde .
Theo en Thea v. Bannisseht
Geplaatst januari 2024
geen formeel gedoe
Lieve medewerkers van De Ehze,
Heel erg bedankt voor jullie lieve, begripvolle en deskundige zorg voor onze moeder en oma Hettie. De verhuizing destijds naar de Ehze heb ik zelf, en mama denk ik ook, ervaren als een verademing. Rust, warmte, aandacht, direct contact, geen formeel gedoe. En mensen die weten wat dementie betekent en hoe je met dementerende mensen omgaat. Ik ben ontzettend blij dat mama hier de laatste 2,5 jaar van haar leven heeft mogen doorbrengen. Als klein bedankje geven we jullie de aquarel van de Ehze die onze dochter Anne heeft gemaakt. Voor de toekomst alle goeds.
Marlies, ook namens Wouter, Anne, Marieke en Willemijn.
Geplaatst, december 2022
Compleet anders,
Mama heeft 2 1/2 jaar bij jullie doorgebracht. En die tijd was voor haar en voor ons heel belangrijk. Ze was geen makkelijke vrouw. Boos zijn was volgens mij haar eerste reactie als ze zich niet goed voelde, pijn had of grip verloor. Dat hebben jullie vast en zeker ook meegekregen. Maar toch was het voor onszelf, als kinderen, vele malen minder heftig en zwaar vanaf het moment dat mama in de Ehze zat. Daardoor hebben we nog veel leuke en lieve momenten met haar kunnen meemaken. Dat is ontzettend belangrijk voor ons; we kregen een beetje onze moeder terug. We konden weer teder zijn voor haar en zij voor ons. En daardoor kunnen we nu met mildheid en liefde naar haar kijken en haar blijven herinneren.
Dat komt allemaal omdat de Ehze zo'n compleet andere plek is dan alle andere plekken waar we met onze ouders zijn geweest in de jaren dat zij geestelijk en fysiek aftakelden. En dat zijn er vele geweest; een verpleeghuis 'nieuwe stijl' wat zoveel betekent als; hulp als het nodig is maar anders niet. Waar de mensen onder grote tijds-, en regeldruk en de druk van steeds weer verantwoording te moeten afleggen (want stel je voor...) moesten werken. Een crisisopvang voor dementerenden waar mijn vader een jaar (!) gezeten heeft omdat er nergens anders plek was, terwijl hij niet bij mijn moeder kon blijven. En een gesloten afdeling voor dementerenden waar mijn vader uiteindelijk terecht kwam. Ik wil niets negatiefs over de inzet van de mensen in die verschillende huizen zeggen. Volgens mij zijn de intenties van mensen die in de zorg werken -misschien een uitzondering daargelaten- goed. Maar in de 'normale' opvang ontbreekt veel, wat er bij de Ehze wel was;
Huiselijkheid, humor, inlevingsvermogen in wat voor dementerenden en hun familie belangrijk is, rust, losheid, het vermogen om als medewerker vanuit je persoonlijkheid te handelen, niet volgens protocollen, maar zoals het specifiek bij jou past. Tijd, een goede sfeer onder medewerkers, zien dat ieder mens -ook iemand die dement is- een eigen persoonlijkheid heeft, eigen achtergrond, smaak etc. Heel veel oog voor detail en uiteindelijk volgens mij het overall idee dat mensen ergens 'wonen', niet 'verblijven'. De hond die mee mocht, iemand die met een dekentje op de bank ligt, met de een ga je wandelen, de ander probeer je te bewegen op een stoel tot rust te komen. En er was ook aandacht voor ons, zeker in de laatste fase -aan de telefoon, en in de Ehze zelf- en na het overlijden van mama. Dat ik zittend bij mijn overleden moeder met iedereen die langskwam rustig kon praten over hoe het gegaan was, zelfs wel een uur lang- dat is voor mij heel erg fijn geweest.
Maar ook de 'gewoonheid' waarmee met mama en met haar dood werd omgegaan; ook dat was fijn.
Kortom- wat ik uit mijn ooghoeken zag gebeuren en wat ik zag van jullie omgang met mijn moeder- ik vind het geweldig. Zoals ik het ook geweldig vind dat de bureaucratische regelzucht, de doorgeschoten behoefte aan controle, door Henk zoveel mogelijk buiten de deur wordt gehouden en dat er vooral met veel vertrouwen en gezond verstand wordt gehandeld.
Je zou iedereen zo'n plek toewensen als het thuis niet meer gaat.
Daarachter zit voor jullie vast en zeker ook veel werkdruk, zorg, veel gedoe in de tijd met corona bijvoorbeeld, en vast ook twijfels en vragen als 'doe ik het goed?'.
Ik als dochter wil jullie graag allemaal meegeven; jullie doen het heel goed!
Dankjewel allemaal (Heleen).
Geplaatst december 2022
Chips,
Helaas is dit iets wat inmiddels vele mensen kunnen bevestigen, “de mentale gezondheid is zo slecht geworden dat thuiszorg niet meer de zorg kan bieden die nodig is”. Ook wij moesten uit gaan kijken naar een verpleeg- of verzorgingshuis. Jij was het daar helemaal niet mee eens, immers je deed alles nog zelf…. Uiteindelijk hebben we moeder, met een door ons zelf gemaakte fotoreportage van Herbergier de Ehze, kunnen laten inzien dat de Ehze in Almen een geweldige plek zou zijn. Morrend werd het geaccepteerd maar eigenlijk vond je het helemaal niets…In de Ehze was moeder goed te pas en hielp ze de verzorging met de maaltijden. Ook hielp ze mensen als ze een probleempje hadden. Ze vond het heel erg dat de verzorging zei dat dat helpen niet goed was om te doen.. Wij herinneren ons nog dat moeder vond dat ze alles zelf kon en dat ze eigenlijk helemaal niet thuis hoorde in een verzorgingshuis. Toen moeder af en toe viel bleek eigenlijk waarom de verpleging niet wilde dat ze hielp..Wij herinneren ons dat moeder op de Ehze weer nieuwe vriendinnen vond. Samen s’avonds voor de televisie in de huiskamer en dan lekker de meegenomen koekjes, chocola, of een grote zak met chips, gezamenlijk oppeuzelen... Wat was dat een fijne periode, ook al vroeg ze nog met regelmaat of we al verder waren gekomen met onze zoektocht naar een ander appartement op een andere plek …Op de Ehze worden regelmatig activiteiten gedaan voor en met de bewoners, met de enthousiaste ondersteuning van de medewerkers waren dat altijd bijzondere evenement voor de bewoners en we zien met regelmaat de filmpjes op facebook voorbij komen, waarbij de vreugde van de bewoners goed te zien is. Wij zijn achteraf heel erg blij dat moeder de laatste periode van haar leven bij Herbergier de Ehze in Almen heeft gewoond. Omringd door gepassioneerde mensen, die bewoners in hun waarde laten en hen met respect en veel liefde behandelen. Als bewoner van de Ehze kun je jezelf zijn en dat is voor ons als kinderen heel fijn om dat vast te stellen dat dat het geval was.Heel belangrijk vinden wij dat er op de Ehze geen patiënten zijn, ….er zijn op de Ehze alleen maar bewoners…
Daarom een speciaal dankwoord aan Henk en zijn hele team die niet alleen voor Diny maar ook voor ons een grote steun waren.
Namens Diny en ons allen bedankt !!
Marike en Eric van de Bospoort
Geplaatst november 2022
Zo lief.. 
Gisteren voor eerst weer even op de Ehze geweest om de mensen die zo liefdevol voor mijn moeder gezorgd hebben te bedanken. Wij zijn zeer dankbaar dat mijn moeder na een moeilijke periode elders in zo'n warm bad als de Ehze terecht was gekomen. Ook als familie heb ik me altijd zeer welkom gevoelt. Ik mis de dagelijkse bezoekjes aan mijn moeder en de Ehze maar kijk terug op een zeer fijne periode die mama bij jullie heeft mogen door brengen, de betrokkenheid van jullie heeft me veel gedaan. Dank jullie wel voor alles!!
Joke dochter van Johanna
Geplaatst augustus 2022
Ervaringen De Ehze,
De alzheimer was al langer sluimerend aanwezig maar er kwam een moment dat het echt ook door de gezondheid van onze moeder niet langer kon om onze vader thuis te laten wonen. Dat besef, de erkenning en inzicht komt denk ik altijd te laat. Na wat rondbellen en de situatie uitgelegd werden we van harte uitgenodigd bij de Ehze, dus we gingen op een middag op bezoek. De aankomst bij het imposante hek, het prachtige gebouw, de beeldschone tuin en een immens terras waar veel bewoners heerlijk buiten zaten terwijl het pas Maart was gaf ons meteen een positieve en vriendelijke indruk.Dat werd bevestigd door Henk en ander personeel die zo liefdevol met alle bewoners omgingen. De flexibiliteit, de oprechte aandacht, de leuke spelletjes. We waren er meteen uit, dit werd de nieuwe woonplek voor Papa. De chefkok die heerlijke maaltijden maakte, de tandarts, pedicure aan huis, alles was tot in de puntjes verzorgd. Wat zijn we dankbaar en blij dat we die beslissing genomen hebben genomen want de onzekerheden en vragen die we hadden waren zo niet nodig, zouden ze de medicijnen wel op tijd geven, zou hij het wel leuk hebben, aansluiting met de groep krijgen. Telkens als we op bezoek kwamen, straalde hij, deed mee met alle activiteiten, er werd gedanst, gegymd, met balletjes gegooid, spelletjes gedaan, op zondag muziek. De situatie was perfect, mijn moeder kon zorgeloos op bezoek, al was het dagelijks. Dan wandelde hij door de tuin met andere bewoners, mocht zelfs op de duofiets. Kortom een perfecte plek! Zelfs tot zijn laaste dag heeft de Ehze zeer professioneel en liefdevol ons bijgestaan waar we zeer dankbaar voor zijn.
Met vriendelijke groet,
Digna Rahusen (dochter)
Geplaatst mei 2022
Er mogen zijn,
Ruim 4.5 jaar heeft mijn vader Han van Dijk op de Ehze gewoond. Een verademing voor hem en voor ons. Geen keurslijf van zoveel minuten verzorging per dag voor dit en zoveel voor dat. De mens Han stond centraal en hij had ook een stem in de verzorging. Wilde hij een keer niets, dan hoefde er ook niets. Binnen korte tijd kwam hij tot rust en vond hij zijn plek. Op de Ehze gaat men ervan uit om vooral de mogelijkheden die mensen hebben optimaal tot zijn recht te laten komen. Dat gevoel heeft Han goed gedaan en zijn vrijheid om zelf naar buiten te kunnen gaan en te wandelen gaf hem het gevoel van ’er mogen zijn’ terug. Han genoot van de goede verzorging en het eten. De filosofie van de Ehze om bewoners zoveel mogelijk regie op hun eigen leven te houden, maakte voor Han dat hij zich veilig voelde. We zijn deze 4.5 jaar altijd met plezier naar Han toegegaan en gingen met een warm gevoel terug naar huis. Han is overleden in augustus 2021 op 86 jarige leeftijd.
Aan iedereen bij de Ehze heel veel dank voor zijn laatste mooie levensfase.
Warme groet,
Jan (collega en schoonzoon) en Caro (dochter)
Geplaatst maart 2022
Laatste Hoofdstuk,
Eind vorig jaar is mijn moeder Anneke helaas overleden op de respectabele leeftijd van 86 jaar. Na een kort ziekbed is ze vredig ingeslapen. Helaas was ik zelf niet bij het moment dat ze haar laatste adem uitblies, maar gelukkig waren de mensen van De Ehze wel aanwezig, waardoor er voor mij een soort plaatsvervangende berusting was dat ze liefdevol heen is gegaan.Mijn moeder heeft nog bijna 10 maanden een mooie tijd gehad in De Ehze en wij zijn er trots op dat wij haar op deze manier een mooi ‘laatste hoofdstuk’ hebben gegeven. Toegegeven; het idee dat mijn moeder moest verhuizen van haar appartementje in Doetinchem naar een tehuis als De Ehze was voor haar heel lastig. Het duurde dan ook echt wel even tot ze een beetje was geland. Maar de prachtige omgeving, het fantastisch mooie huis, haar eigen kamer -met haar eigen spulletjes- en vooral het lieve en behulpzame personeel van De Ehze bezorgde mijn moeder alsnog relatief snel een echt ‘thuis’ gevoel. Maar ook voor mij en mijn vrouw was het een plezierige geruststelling dat mijn moeder een meer dan prima onderdak had in De Ehze, waarbij het altijd goed afspraken maken was. Altijd liefdevol en behulpzaam en altijd oplossingsgericht denken, ook al was het afwijkend van ‘het normale’. Verder een zeer plezierige manier van communiceren en elkaar op de hoogte houden. Complimenten!
Oprecht een positieve referentie van onze kant en via deze weg willen wij dan ook alle medewerkers van De Ehze nogmaals bedanken voor de plezierige samenwerking!
Ro en Simone ten Seldam, Utrecht
Geplaatst maart 2022
Ervaringsdeskundige,
Na een half jaar Corona was het tijd voor mijn moeder om iets te zoeken voor haar waar ze meer zorg kreeg en bescherming vond. We dachten al snel aan de herbergier in Almen bij Henk en Martin; daar hadden we goede ervaring mee. 17 jaar geleden was mijn oom Bart daar de eerste bewoner. De Ehze ligt super mooi en heeft een zeer stabiel zorgteam. Er zijn veel activiteiten voor de bewoners en ze spelen in op wat de client graag wil en gewend is van huis uit. Het is jammer dat mijn moeder er maar kort van heeft kunnen genieten, ik kan het iedereen aanraden die houdt van rust, verzorging en prachtige lokatie.
Christien Douwes Dekker. (Dochter)
Geplaatst februari 2022
Kort,
Op 2 januari is Jan Jimmink op De Ehze gaan wonen. Jan woonde alleen thuis en had wel veel hulp en ondersteuning, maar een plek waar hij goed verzorgd werd leek beter voor hem. Bij het aanmelden en ontvangst bij De Ehze ontstond direct al een warm gevoel. De praktische aanpak en kijken naar wat goed is voor de bewoner sprak ons zeer aan. Er wordt geprobeerd om de bewoners te betrekken bij de activiteiten. Jan vond dit niet altijd nodig, maar wanneer hij er bij aanwezig was vond ie het wel mooi en deed soms mee. Jan is op een liefdevolle manier verzorgd op De Ehze en zat helemaal op z'n plek. Helaas heeft hij hier maar kort van mogen genieten. Op 1 mei is hij rustig ingeslapen.
Fam. Jimmink
Geplaatst december 2021
Eindstation Almen,
Na het overlijden van onze vader in 1999 bleef onze moeder Greetje alleen achter in het veel te grote huis aan de rand van het bos op de Holterberg. Dat heeft ze geruime tijd wonderbaarlijk goed gedaan voor iemand die erg gesteld is op gezelligheid. Ze liet geen gelegenheid onbenut om ons te vertellen dat ze haar geliefde “ Panochtus” uitsluitend tussen 6 planken zou verlaten. Langzaam maar zeker begon ze vergeetachtiger te worden, op een gegeven moment zelfs zo ernstig dat het eigenlijk onverantwoord was om haar daar nog langer alleen te laten wonen. Ondank toeziend oog van de buren,thuiszorg, haar hulp en ons veelvuldige bezoek. Dan volgt een redelijk deprimerende zoektocht naar een plek waar we onze moeder met een gerust hart achter zouden durven laten, in de wetenschap dat ze zich daar goed zou voelen. Totdat mijn broer plotseling met de Ehze op de proppen kwam. Wij waren direct verkocht bij de eerste kennismaking in de Ehze. Niet alleen de geweldige sfeer van het pand en de omgeving,maar ook de ongedwongen gesprekken met Henk & Martin. Heel spannend, want er moest natuurlijk wel eerst een kamer vrij komen. Maar nog spannender; als het dan zover is, hoe verloopt dan de verhuizing van Panochtus naar de Ehze ? Mamma is de dag voor de verhuizing gaan logeren bij haar zus in Groningen, en we hebben haar daarna naar de Ehze ipv Panochtus gebracht. Haar nieuwe appartement was inmiddels opnieuw geschilderd, en ingericht met belangrijke spullen van haar. Het was gelukkig een zachte landing, en vanaf dag één heeft ze zich als een vis in het water gevoeld in de Ehze. Niet in de laatste plaats door liefdevol en ervaren personeel. eel fijn dat wij als kinderen ons daar ook welkom voelden. En wel zo welkom dat het voor ons ook een beetje een tweede huis werd.
En ja ook haar is de corona fataal geworden. Vorig jaar is ze rustig ingeslapen op 91 jarige leeftijd in het bijzijn van onze broer. Ze heeft een geweldig eindstation gehad en een aantal fijne jaren in de Ehze, en daar zijn we erg dankbaar voor.
Jos Jansen.
Geplaats november 2021
Pittig,
Moeder heeft ruim vier jaar gewoond in Zorgvilla De Ehze en we kijken er met veel goede herinneringen op terug. Het voelde als een thuis voor ons, en aan onze moeder merkte je dat ze meer en meer op haar manier haar draai vond en beter in haar vel zat. De aanloop naar een noodzakelijke verhuizing en het besef bij haar dat je geheugen je in de steek laat, was een pittige en moeilijke tijd. We hadden geen keus dan de verhuizing in het geniep voor te bereiden. Daardoor hadden we een moeilijke start met verdriet bij moeder, wantrouwen en het weglopen. Dan is het belangrijk, dat je kan vertrouwen op de verzorgenden, die hier vaker mee te maken hebben gehad. Je kon altijd bij hun te rade gaan en altijd je verhaal kwijt. De koffie staat altijd klaar zogezegd. Bij de Ehze kreeg moeder alle aandacht en zorg en kon ze vooral zichzelf zijn, alles kon en niets moest. En het was zo waardevol dat kat Guusje ook mee kon. Als echte dierenvriend zijn ook de aanwezigheid van de honden een grote steun en afleiding voor haar geweest. Ook positief aan de Ehze is dat de appartementen ruim zijn en je ze mag inrichten zoals je wilt, zodat het veel op thuis lijkt. Moeder kon er lekker rommelen tussen haar eigen spullen. De prachtige ligging van de villa nabij het bosje en het dorp Almen, het grote terras op de zon zijn grote pluspunten. In de eerste jaren gingen we er vaak op uit voor een wandeling of naar horeca in de buurt. De medische zorg en mogelijkheden zijn altijd open met ons besproken en met inleving wat onze moeder (nog) zou willen. Het gesprek hierover met zowel Henk als de huisarts heeft ons geholpen bij beslissingen en acceptatie.
Veel dank en complimenten aan jullie allen!
Warme groet van Wanda en Marc
Geplaatst oktober 2021
Mondharmonica,
Het is niet mogelijk om de Ehze te ervaren vanuit de mensen die er wonen. Toch krijg je een gevoel erover doordat je met je vader of moeder het meemaakt, en omdat je er soms letterlijk naast staat. Als ik terugdenk aan die gedeelde momenten op de Ehze heb ik er een goed gevoel over. De aandacht - maar niet opdringen. Luisteren - maar niet tegenspreken. Doen - maar niet dwarsbomen. De balans tussen meeleven en sturen... en wellicht soms even doorpakken. Al was het maar voor de tijd van negen maanden, zelf voelde ik me telkens van harte welkom. Voor een korte visitie rond de koffie of lunch, of voor een meerdaags bezoek aan vader. Steeds die attentie of ik wat nodig had, een glaasje wijn wilde drinken, of lunch aan de gezamelijke tafel. Niet verplicht, ook niet licht opgedrongen. Bij alle medewerkers de ruimte om het op te pakken wat je wilt, als bezoeker. Voor mijn vader was er altijd een luisterend oor, want hij wilde zo graag - en vaak - van vroeger vertellen. Die open en gastvrije houding weerklonk ook, letterlijk, in het mondharmica spelen in de woonkamer en op het terras. Mijn vader pikte de muziek weer op in de Ehze, na vele jaren. Mocht hij graag af en toe een deuntje doen, zomaar of met Sinterklaas. De aanmoediging vanuit de medewerkers en het inpassen in het dagelijk gareel vond ik echt een topper, en ik geloof dat ik niet de enige was... Mijn vader zelf genoot van het applausje. Nog een grappig moment. Er was een bank over, of zelfs wel twee, meekomend van het oude huis. Tja, je wil toch graag die sfeer meenemen? Dan is er ineens een plekje in de benedenruimte van de Ehze, overigens ook soms de huistandarts praktijk. Die ene fraaie bank kon best wel een paar wachtenden als lekkere zit dienen. Die andere bank, een houten tuinmeubel uit de goeie ouwe tijd, kwam in het bos tegenover de Ehze terecht. Een uitnodiging voor mijmerende bewoners en hun geliefde bezoekers (of andersom J ). Helaas, een dwarse boswachter vond het maar niks. De bank belandde alsnog naast de fietschuur op de Ehze, klaar voor groot afval. Maar met de goeie zin van Henk kwam het familie stuk alsnog op een goeie bestemming bij ons thuis. We zullen er nog jaren van genieten, mijmerend over die mooie tijd in de Ehze. Laten we wel wezen: het allermoeilijkste is om die lieve vader of moeder van je dáár te laten waarvan je weet dat het de laatste plek op aarde voor hem of haar zal zijn. Dan telt enorm het vertrouwen hebben in de goede zorg, het maken van een fijne sfeer en de wil om het gezellig te maken voor iedereen, op elk moment. Nu en dan ondanks het gezonde verstand... Die enorme inzet tekent alle medewerkers van de Ehze.
Ja zo heb ik mijn vader in de Ehze het meest gevoeld. Vaak onrustig, soms verward, maar altijd vergezeld. Een laatse “thuis” voor hem, zo immens waardevol.
't allerbeste, met hartelijke groeten aan alle medewerkers.
Kees (ook namens zus en broers).
Geplaatst april 2021
Overhemd,
Nog elke dag ben ik dankbaar voor de tip, die ik kreeg. Ga eens op De Ehze in Almen kijken. Ik was op zoek naar een goede plek voor mijn man, omdat de situatie thuis zo langzamerhand niet meer houdbaar was. Ik was al bij ongeveer vier instellingen op bezoek geweest, maar ging elke keer met een naar gevoel naar huis. Dit is het niet. Tot ik een afspraak maakte bij De Ehze en al bij binnenkomst een goed gevoel kreeg. Na het gesprek en de rondleiding , waarbij ik ook de prachtige kamer te zien kreeg die op dat moment voorhanden was, was het niet zo moeilijk om een beslissing te nemen. Het is niet gemakkelijk om je dementerende partner uit huis te plaatsen. Zoveel jaar samen!! Maar soms is er geen andere oplossing en als je dan een plek vind, die aanvoelt als een warm bad, is dat om heel dankbaar voor te zijn. Mijn Henk is anderhalf jaar met veel aandacht en liefde verzorgd. Zijn overhemden waren altijd prachtig gestreken, iets waar hij heel erg op gesteld was. Ook ik kwam graag op De Ehze. Altijd was er wel een praatje met een van de verzorgers, een kopje koffie en de sfeer was altijd ontspannen en goed. Niemand werd aan zijn lot overgelaten en er was altijd tijd en aandacht. De muziekmiddagen waren een fijne invulling van het weekend.Als je toch dementerend ben, dan kun je dat het beste zijn op De Ehze!!
Wietske
Geplaatst januari 2021
Thuis,
Wij kunnen bijna niet beschrijven wat iedereen van Herbergier de Ehze voor Sjaak zijn laatste jaren en voor ons als mantelzorgers heeft betekend. Sjaak was thuis, wij kwamen thuis. Er is zoveel in Sjaak zijn leven gebeurd dat zoveel spanning met zich mee heeft bracht dat Sjaak moe was voordat hij bij Herbergier De Ehze kwam. Ons doel was, dat Sjaak de laatste jaren van zijn leven gelukkig zou zijn. Toen Sjaak voor het eerst zijn ingerichte huisje zag zei hij: “hier ga ik mij thuis voelen” voor ons waren deze woorden goud. Iedereen (en ook echt iedereen) was zo lief, zo zorgzaam en geduldig. Het was een verademing voor ons om bij Sjaak op visite te gaan in deze warme en vooral ook gezellige omgeving. Sjaak werd weer zichzelf, hij genoot van de dans en muziek momenten, het wijntje bij het eten en zijn advocaatje met slagroom tussendoor. Dat het team tijd, liefde en zorg heeft voor zijn bewoners (en familie) voel je aan alles. Wij waren ontroerd toen Sjaak overleed dat wij met zoveel rond zijn kist stonden om afscheid van hem te nemen. Hij was niet meer alleen, dat gevoel van geliefd zijn heeft iedereen nodig en zal iedereen bij Herbergier de Ehze je geven. Namens Sjaak kunnen wij echt zeggen dat wij jullie dankbaar zijn voor jullie bevlogen inzet en liefde volle zorg.
Liefs
Jo & Jacobien
Geplaatst op 10 september 2020
Eten,
Toen we op zoek gingen naar een geschikte woonruimte voor onze zus Catrien hadden we veel noten op onze zang: een grote kamer zodat ze al haar boekenkasten en alle voorwerpen die ze tijdens haar vele jaren in Afrika had verzameld een plek kon geven, een aparte slaapkamer en een ruime badkamer. We hadden de keus uit meerdere tehuizen, maar wat de doorslag gaf, was de eetkamer: ze was het zat om altijd in haar eentje te eten en de eetkamer hier zag er zo gezellig uit! Ook het gebouw sprak haar erg aan en het landschap erom heen deed haar aan haar geboortedorp denken. In niets is zij en zijn wij teleurgesteld in die keuze: als we haar kwamen opzoeken en haar ontbijt/ lunch nog (afgedekt) op haar stond te wachten omdat ze geen zin had om uit bed te komen, zag dat er altijd even verzorgd uit: het brood in stukjes, allemaal verschillend belegd en versierd, een glaasje sap, de medicijnen ernaast. Ook wij als familie voelden ons altijd welkom, we werden altijd bij onze naam genoemd, altijd was er koffie of thee (met een koekje) en een glaasje in de namiddag. Toen ze er nog niet zo lang was en er een keer een dochter met haar moeder kwam kijken of het misschien iets voor hen zou zijn en de dochter aan mij vroeg wat ik ervan vond, zei ik :” Vraag het Catrien zelf maar”. Die antwoordde : “Er gaat niets boven je zelfstandigheid, maar dit hier is wel het op een na beste”. Wat kun je als verzorgenden nog beter horen?! Catrien overleed in juni, na ruim 12 jaar in de Ehze te hebben gewoond (ik zeg bewust: gewóónd en niet “verbleven”) en wij missen de bezoekjes nog best.
Alle medewerkers nogmaals bedankt.
Namens de familie van Catrien Meijers
Nolly Knoop-Meijers.
Geplaatst op 24 augustus 2020
Onwillig,
In 2016 werd bij mijn moeder, Henny, toen 85 jaar, parkinsonisme geconstateerd. In de daaropvolgende jaren zagen we haar hard achteruit gaan. Zelf beschreef ze haar aandoening als het hebben van onwillige handen, tong etc. Haar hoofd wilde en wist wel, maar haar lichaam werkte niet mee. Ze hield van gezellig praten en leed er vooral onder dat ze zich steeds moeilijker verstaanbaar kon maken. In juli 2018 brak zij haar heup en verbleef toen 4 maanden in een revalidatiecentrum. Het werd daar duidelijk dat zij niet meer zelfstandig thuis kon wonen. Henny woonde al 60 jaar in Almen en voor haar was het dan ook fantastisch dat er op de Ehze een plek voor haar was in het Koetshuis. Het was natuurlijk ontzettend wennen voor onze ondernemende, zelfstandige en sociaal actieve moeder om nu zoveel zorg nodig te hebben. Maar door de liefdevolle zorg in de Ehze, de prachtige plek en de ruimte die er was om haar vriend, vriendinnen en familie regelmatig te blijven zien, voelde zij zich thuis en heeft zij nog een mooie tijd gehad. Mama is op 12 januari dit jaar overleden. Het heeft ons geraakt om ook rond haar sterven de grote, warme betrokkenheid van alle medewerkers te voelen. En alle ruimte die we kregen om in haar laatste dagen bij haar te zijn en een mooi afscheid te verzorgen.
Dankjulliewel!
Geplaatst op 25 mei 2020
Oude dag,
Voor Maria was de eerste kennismaking met de Ehze een succes: ruime kamer met uitzicht op de prachtige natuur. Niet zo'n grote verandering t.o.v. de bungalow waar ze altijd gewoond had. De kat ging mee, prima allemaal. En toch was het wennen. Maar verhuizen was wel nodig, thuis ging het echt niet meer. Maar als je altijd alles zelf gedaan hebt en alles zelf kon, is het heel moeilijk te accepteren dat je hulp nodig hebt. Voor Maria zeker. En jullie begrepen heel goed dat daar soms de boze buien vandaan kwamen. Net als de onrust en de pijn. Jullie hebben gedaan wat je kon om de last van de oude dag te verzachten en op te fleuren. Maria vond het fijn in de huiskamer te zijn met gezelschap en afleiding. Mijn dank voor alle goede zorgen.
Met vriendelijke groet, Tjarda
Geplaatst op 7 mei 2020
Rust,
Zowel bij onze moeder als onze stiefvader hebben we gezien dat er rust kwam op het moment dat ze op de Ehze gingen wonen. Dat heeft, denken wij, te maken met twee belangrijke dingen die jullie voor elkaar krijgen. Enerzijds is er rust en regelmaat en weten bewoners waar ze aan toe zijn. Tegelijkertijd blijven jullie nooit hangen in onnodige regeltjes. Zowel het management als de medewerkers zijn altijd bereid om naar oplossingen per persoon te kijken. Dat is fijn want alle bewoners zijn hoewel verward nog steeds individuen. De combinatie van regelmaat en flexibiliteit maakt de Ehze bijzonder. We hadden ons geen betere verzorging kunnen wensen.
Hartelijke groet!
kinderen Fransje Roscam Abbing-Bos
Geplaatst op 5 april 2020
Eigenzinnig,
Bijna een jaar geleden overleed mijn moeder Käthe, op 30 maart 2019. Ze heeft helaas maar een half jaar van de mooie omgeving en de zorg en gastvrijheid in Almen mogen genieten. In De Ehze werd Käthe benaderd als mens. Liefdevol en met aandacht voor haar eigenzinnigheid. Ze zat het liefst in de woonkamer met het mooie uitzicht en de (rustige) levendigheid. Onder de mensen. Ook wij als familie waren welkom. Hoogtepunt was het kerstdiner. Ik kan niet zeggen hoe belangrijk het was om haar in een stijlvolle omgeving te zien, vol liefde en zorgzaamheid. Nogmaals DANK aan jou, je partner en alle medewerkers. We zijn heel dankbaar dat moeder Käthe hier heeft mogen verblijven. Wat een verschil met de kamer waar ze daarvóor woonde, waar ze zelfs geen extra kopje koffie kreeg, als ze dat graag wilde en waar ze als lastig en boos gemeden werd. Heel veel respect voor de manier waarop jullie de boel runnen.
Met veel groeten, Marijke Koelmans
Geplaatst op 17 maart 2020
Honing,
Februari 2016 is mijn vader in Herbergier De Ehze komen wonen. Hij is in mei 2019 in alle rust overleden, voorzien van alle goede zorgen door Henk en zijn medewerkers. Hij had vasculaire dementie; hij heeft mij, mijn partner en zijn kleinkinderen tot het laatst toe herkend. Mijn vader was een man die altijd het gevoel heeft gehad dat hij daar woonde omdat hij misschien ooit in de verre toekomst zelf zorg nodig zou hebben. De behoefte van mijn vader om zijn zelfredzaamheid te kunnen behouden was enorm groot. Hij heeft in De Ehze nooit het gevoel gehad betutteld te worden en werd altijd vanuit een respectvolle houding bejegend. Dit was voor mij als dochter en wettelijk vertegenwoordiger belangrijker dan wat dan ook. Als er een verandering van bejegening zou moeten plaatsvinden was dit makkelijk met Henk bespreekbaar. Niet tijdens officiële gesprekken, maar in de wandelgangen of op mijn vaders kamer: Henk: “Jouw vader zou zo graag wandelen, wat vind je daarvan? Kan hij wat jou betreft zonder begeleiding naar buiten?” Dat gebeurde dan. Ergens werd het wandelen teveel voor hem en dat werd dan ook gecommuniceerd. Mijn vader heeft tot op het laatst toe altijd enige autonomie kunnen ervaren. Hij was een honing liefhebber. Gedurende de jaren dat hij daar woonde heeft hij vele potten honing verorberd. Er stond altijd een pot honing voor hem klaar. Dat was ‘zijn’ pot. Men heeft hem altijd vrijgelaten in de hoeveelheden die hij gebruikte. Men heeft hem altijd in alle mogelijke gebieden de maximale vrijheid gegeven. Mijn vader is in De Ehze mens gebleven en niet ‘de zieke demente’. Wij hebben meerdere malen tegen elkaar uitgesproken hoe blij wij waren dat hij nou juist dáár zijn laatste dagen mocht doorbrengen. Wij hebben ons ontzorgd gevoeld en hebben juist daardoor weer kunnen genieten van mijn vader zonder zijn ontreddering van vóór zijn opname. Hartelijke groeten,
Laura de Jonge, dochter van Lau de Jonge
Geplaatst op 19 november 2019
Lieve allemaal,
Ruim 5 jaar heeft papa hier gewoond. Dat zijn 5 hele mooie jaren geweest dankzij jullie. Papa heeft één keer gevraagd: "Ik ga toch naar huis?". Dat was op de 1e dag. Daarna heeft hij vaak gevraagd: 'Denk je dat ik langer kan blijven?'. Ja pap, dat kan! Hij was (bijna) altijd vrolijk, opgewekt en dat was voor ons fantastisch. Jullie hebben hem zo in zijn waarde gelaten en zo liefdevol altijd benaderd. Ongekend in de zorg! Geen enkel kado doet recht aan onze dankbaarheid. Daar zijn we dus ook niet naar op zoek gegaan. We hopen dat deze LP-schilderij van Frank Sinatra een mooi plekje krijgt en dat jullie met een liedje van Frank nog eens aan papa denken.Alle liefs!
Lize, Nicole en Anouk Prins
Geplaatst op 15 november 2019
Lieve mensen van de Ehze,
het is vandaag drie jaar geleden dat mijn tante, mevrouw Bos, in haar appartement in de Ehze overleed. Terugdenkend aan de dagen rondom haar dood realiseer ik me opnieuw hoe bevoorrecht ze is geweest om de laatste jaren van haar leven door jullie allemaal verzorgd te worden. De toewijding en warmte die ook wij hebben meegemaakt zoemt hier nog steeds na. Nogmaals heel veel dank voor alles en alle goeds!
Birgit en Geert Jan de Beer
Geplaatst op dinsdag 21 mei 2019
Wat je in hart bewaart raak je nooit meer kwijt.
In November 2013 kwam Meta naar de Ehze. Daar was ze het in het begin heel regelmatig niet mee eens. Maar uiteindelijk was ze heel tevreden met haar plekje bij jullie. En dacht (zei ze ook heel vaak) dat zij de kastanje bomen had geplant, want het was in haar gedachten haar tuin. Zo ook zal het plekje de Ehze niet meer uit onze gedachten gaan. Wij waren 5 jaar lang ontzettend blij dat ze onder jullie hoede was. Zoals jullie met Meta (voor ons tante Meet) omgingen was hartverwarmend. Het was voor ons altijd heel fijn te zien hoe ze jullie waardeerde en dankbaar was voor jullie fantastische hulp. Ze vertelde dan ook heel vaak dat jullie allemaal zo lief voor haar waren. Hoe ze kon genieten van de mooi uitziende maaltijden. De kwaliteiten die jullie bij haar naar boven haalde door haar weer te laten schilderen met Anneke en Conny. Maar haar ook konden laten genieten van de Massages die Wilma haar gaf. Je kunt en wij konden binnen komen waaien wanneer we maar wilden. Er was altijd tijd voor een praatje en er stond altijd koffie klaar. Ik mis haar nog steeds en af het toe het ritje naar jullie. Maar ja dat gaat wel over zeggen ze.
Lief team van Herbergier de Ehze: Super!!!! Bedankt voor de tijd die wij met Tante Meet bij jullie beleefd hebben.
Ga zo door met jullie prachtige bedrijf . Zo zou iedereen van zijn oude dag moeten kunnen genieten.
Puck en Jan de Leau, Ernst-jan en Sonja
Geplaatst op maandag 18 maart 2019
Bedankt voor alles
Chapeau Henk en Martin en alle medewerkers. Jullie maken er iets geweldigs van. Wij zijn heel blij dat moeder bij jullie mocht zijn, ook al heeft ze er helaas maar veel te kort van kunnen genieten. Jullie aanpak, deskundigheid en bevlogenheid hebben diepe indruk op ons gemaakt. Het ontbrak moeder aan niets. Ook wij en andere familieleden voelden ons altijd welkom. We genoten van het contact met onze moeder, maar ook met de andere bewoners en de medewerkers. Doe maar gewoon en het wordt niet ingewikkeld. We hebben ook veel begeleiding, begrip en troost ondervonden in die laatste moeilijke weken. Het is voor iedereen verdrietig als je geheugen je in de steek laat. Maar als het je gebeurt, kun je maar beter een fijne plek in de Ehze hebben.
Ron en Gerda Bastet Almen
Geplaatst op donderdag 9 augustus 2018
Voor hun zo gewoon, voor ons zo bijzonder
Mama heeft de laatste 3,5 jaar van haar leven gewoond in Herbergier de Ehze in Almen. Toen de situatie thuis niet langer meer veilig was bleek er een appartement vrij te zijn. Mama heeft zich altijd verzet tegen een “bed op de kamer” en de opluchting was dan ook enorm toen bleek dat haar appartement beschikte over een kamer en slaapkamer met een eigen douche en toilet. Voor ons als kinderen ging het vooral over de kennis en kunde van het team van medewerkers op het gebied van dementie. Mensen met geheugenproblemen zoals zij zeggen en van waaruit zij handelen. Respectvol, op maat, liefdevol, zorgzaam en begripvol voor Mama en ook voor ons als kinderen. Na 2 maanden zei Mama toen we haar terugbrachten van een uitstapje naar de familie en bij de deur “opgewacht” werd door twee medewerkers “zo, ik ben weer thuis”. Zo was het een thuis waar wij met veel plezier kwamen. Ongepland, onaangekondigd, de deur stond open!? We konden altijd terecht en zagen hoe fijn Mama en haar medebewoners het hadden. Mama hield ervan om er verzorgd uit te zien, niet alleen netjes en schoon qua kleding maar ook opgemaakt en lippen gestift. Dat is altijd zo gebleven. Mama hield van lekker eten en borrelen (wij ook). Ze was minder van het wijntje, des te meer van de bessen met jus, dus dat werd toegevoegd aan het borrelpallet van het huis. Voor hen zo gewoon voor ons zo bijzonder! Toen Mama minder ging eten werd haar boterham, zonder korstjes, gesneden in negen kleine partjes met op elk stukje een ander soort beleg, lekkerbek als zij was. Praten ging steeds minder, meezingen met de liedjes voor het slapen gaan lukte nog heel lang. Mama hield van de zon, de tuin, lekker buiten zitten en een wandeling door het bos. Bij het eerste zonnetje verhuist het leven van de huiskamer naar het terras onder een plaid of een zonnehoed, onder een parasol in de zomer. En daar is de Ehze groot(s) in, het leven van Mama ging gewoon door, zoals zij het gewend was. En wij hebben er die jaren heerlijk van mogen mee genieten. Het pand, de tuin, de natuur het is fantastisch wonen maar het gaat uiteindelijk om de medewerkers die het “thuisgevoel” realiseren.
Geplaatst op woensdag 7 maart 2018
Monique, Erna, Anita en Gerard van Bussel
Hondje mocht mee
Op zoek naar een plek waar onze moeder zou kunnen wonen vanaf het moment dat ze echt niet meer zelfstandig kon wonen kwamen een van mijn zusters en ik als eerst op de Ehze terecht. We hebben niet verder gezocht. In een eerste gesprek met Henk was er direct een 'klik'. De benadering was duidelijk en prettig, en op een opgeruimde manier laconiek. Hondje mocht mee; wat een opluchting! De omgeving is mooi, het huis is prachtig, maar allerbelangrijkst is de sfeer die er hangt. Zo warm en liefdevol, respectvol en geduldig. Fantastisch. Ook tijdens de laatste weken van onze moeder bleek dat eens te meer. We konden blijven slapen en eten, alle extra verzorging voor onze moeder werd snel en adequaat geregeld.
We bewaren daar heel goede herinneringen aan.Henk en Martin hebben een heel goed team verzameld; niets dan lof voor alle dames en heren van de Ehze!
Geplaatst op donderdag 9 november 2017
Lucrees van Groningen Deventer
Waardig oud worden met dementie
Mijn vrijgezelle en gepensioneerde tante Trees was 5 jaar geleden steeds meer , letterlijk en figuurlijk, de weg kwijt. Als neef getrouwd met verpleegkundige Sjoukje, al jaren werkzaam in o.a de ouderenzorg, zagen we dat zij niet langer zelfstandig kon wonen. Na overleg met instanties besloten we haar "op vakantie" te sturen naar de Ehze. Gelukkig was er op dat moment een appartement vrij in het koetshuis. Via een omweg kwam zij daar eind van de middag aan nadat neven en nichten haar spullen hadden overgehuisd. Tante Trees was niet echt verbaasd. Haar vakantie heeft al met al zo'n 4,5 jaar geduurd. In eerste instantie had zij het idee dat ze daar werkte, ze was zelf ook sociaal-vepleegkundige geweest. Uiteindelijk konden de medewerksters haar er van overtuigen dat ze die dag vrij had en die dag daarna net zo. De Ehze is een woonoord dat zodanig gelegen is dat je er , ook als bezoeker , een weldadige rust ervaart. Die rust wordt versterkt door de hartelijke , liefdevolle benadering van het personeel jegens de inwoners met dementie. Ze namen de tijd om mijn tante gerust te stellen, af te leiden, mee uit wandelen te nemen, een tijdschrift door te bladeren. Net als wij zelf corrigeerden de medewerkers mijn tante nooit als zij vroeg naar haar werk, ouders, woning of wat dan ook. Zij wisten er altijd een draai aan te geven zodat mijn tante zich weer rustig kon wijden aan haar tijdschrift, glaasje wijn of anderszins. De medewerkers waren ook altijd geïnteresseerd in ons hebben en houden. We kwamen er om de 2 à 3 weken en voelden er ons als kind aan huis. Tante Trees is er na 4,5 jaar gewoond te hebben vredig ingeslapen. Familie en vrienden beamen dat we geen mooiere en betere plek voor haar hadden kunnen vinden. Henk, Martin, alle medewerkers en vrijwilligers, ontzettend bedankt voor het vormgeven van haar laatste mooie levensjaren. Een hartelijke groet van Frans en Sjoukje.
Frans Wolswijk Lingewaard
Geplaatst op zondag 21 mei 2017
Een onvergetelijk jaar
Twee dagen na de MH17-ramp, op 19 juli 2014, overleed mijn schoonmoeder Riek ter Braake, in Herbergierhuis De Ehze. Na anderhalf jaar van meer dan liefdevolle verzorging door het Ehze-team. Onder tropische omstandigheden hebben wij haar begraven op de dag dat Nederland een dag van Nationale Rouw betrachtte in verband met de vreselijke ramp boven Oekraïne. We reden mijn schoonmoeder van De Ehze naar Meppel terwijl overal de vlaggen halfstok hingen. Bij het wegrijden van de Ehze stonden Henk, Martin en alle aanwezige verzorgers het bordes van Het Huis. Een onvergetelijk moment. Later voegden Henk en Martin zich bij de familie in Meppel. Heel passend en steunend. Mijn ouders Wil en Roelf Roelfsema moesten wij in diezelfde periode in een verzorgingshuis onderbrengen. Na een lange zoektocht om een echtpaar te kunnen plaatsen, slaagden we in Lochem, vlakbij Almen. Op dat moment was mijn vader 93 jaar (geestelijk heel goed, maar lichamelijk breekbaar) en mijn moeder 86, heel fleurig maar sinds een paar jaar dementerend. Maar in de loop van die winter 2014 ging het niet goed met ze. Door de bezuinigingen in de zorg kon het huis de toenemende zorgbehoefte van mijn ouders niet meer bieden en zeker niet in de kwaliteit die wij als kinderen wensten. Een nieuwe zoektocht naar een plek die dit allemaal wel zou bieden én mijn ouders samen zou houden, begon. Tevergeefs. Ten einde raad reed ik april 2015, op zoek naar advies, langs Henk Boelen in De Ehze. Een warm weerzien, een empathisch gesprek, grote welwillendheid, maar op de Ehze was geen plaats, zeker niet voor twee. Dat begreep ik goed, daar kwam ik ook niet voor: ik kwam voor advies en dat kreeg ik. Een week later overleed geheel onverwacht, een bewoonster in het Koetshuis van De Ehze. Een appartement voor twee personen kwam vrij. Henk belde me. Hoe onvoorspelbaar kan het leven en de dood zijn. Hectische weken volgden, vooral voor mijn ouders. Maar 1 juni 2015 trokken ze in het Koetshuis. Een prachtig appartement met terras en een weids uitzicht op de tuin, nee, het park, van De Ehze en de weilanden. Voor mijn ouders, absolute buitenmensen, een paradijselijke plek die de voor hun overrompelende tijd van plotseling weer verhuizen compenseerde. De liefdevolle zorg, het heerlijke eten, het respect voor hun eigenheid op toch een eigen plekje los van Het Huis, was verrukkelijk om als zoon te zien. Op die leeftijd nog mengen met onbekenden, meest dementerenden, was voor mijn toch zeer oude ouders te hoog gegrepen. Ze bleven liever in hun eigen “bedoeninkje”, zoals mijn moeder dat noemde. Voor het personeel van De Ehze was dit gelukkig geen probleem. Eindeloze vaak werd het loopje van Het Huis naar het Koetshuis gedaan. We hebben dat met groot ontzag aanschouwd. Helaas duurde dit slechts ruim een half jaar voor mijn moeder. Begin januari 2016 verslechterde zij plotseling en een verdrietig wekenlang durend sterfbed volgde. De liefdevolle zorg van het hele Ehze-team voor haar, en tegelijkertijd voor mijn aangeslagen vader, maar ook voor mij, mijn broer en onze echtgenotes gedurende deze drie weken was hartverwarmend. De laatste week van ook nachtenlang waken waren voor mij, gesteund door Henk, in alle opzichten, onvergetelijk. Ik maak hier een diepe buiging voor. Een geankerde herinnering. Slechts een paar weken na het afscheid van mijn moeder, werd mijn vader ziek. We hadden op een opleving gehoopt, nadat alle bezorgdheid over mijn moeder was weggevallen, maar het tegenovergestelde gebeurde. Naast de rouw, na 63 jaar huwelijk nauwelijks te bevatten, liet zijn lichaam hem opeens snel in de steek. Nog een paar ziekenhuisopnames volgden, pijnlijke ingrepen moesten worden uitgevoerd, omdat vader het zelf wilde, niet opgaf en bleef vechten. Van iedereen van De Ehze werd veel gevraagd; dan was er weer hoop, dan weer uitzichtloosheid. Op 9 juli 2016 stierf mijn vader, vijf maanden na mijn moeder, in zijn eigen bed, op De Ehze, kijkend naar de schapen in de wei. Een week later haalde we hem voor de laatste keer op. En daar stonden ze allemaal weer langs het grindpad van Het Huis: een lange rij van hele lieve mensen. Een jaar De Ehze. Een warmer bad hadden mijn ouders, en wij voor ons ouders, niet kunnen wensen. Zon, rust, de natuur, het heerlijke eten, de lieve mensen, schilderles voor mijn moeder, een spelletje schaak voor mijn vader, Sinterklaas, Kerst en Nieuwjaar. Alles nog net één keertje, in alle rust, meegemaakt. Henk, Martin, alle fantastische teamleden: jullie allemaal hebben drie van onze vier (schoon)ouders nog een onvergetelijk jaar gegeven. Zo hadden we het gehoopt. Heel veel dank. Heiko Roelfsema, Ellecom
Heiko Roelfsema Ellecom
Geplaatst op zondag 16 april 2017
Kundig en liefdevol
Alle juichende woorden op deze plek zijn verdiend. Toen ik hoorde van Herbergier De Ehze en voorafgaand aan de kennismaking de referenties las, dacht ik: als maar de helft waar is, komen mijn oude, breekbare ouders heel goed terecht. Nu weet ik dat niemand genoegen hoeft te nemen met de helft, want al op de dag van de verhuizing zag ik mijn ouders opleven, dankzij de kundige en liefdevolle zorg en aandacht waarmee zij werden omringd. In de laatste fase van hun leven, waarin verwarring en ziekte niet zelden leidde tot somberheid, hebben zij weer kunnen genieten. Van de mooie natuur, van het geweldige terras, van de zekerheid dat er altijd iemand in de buurt was voor hulp en een gezellig praatje. En ze waren weer samen. Wat voorheen niet kon omdat mijn moeder moest revalideren na een val, kon hier gewoon wel. Bijna alles bleek te kunnen, en dat is een van de geheimen van De Ehze: er is geen standaard, geen model waarin de bewoners gepropt worden zodat ze passen in het protocol. Ja, het huis is mooi en de omgeving prachtig - een plek waar iedereen wel zou willen wonen, en toch is de manier waarop de vrouwen en mannen van de zorg onder leiding van Henk en Martin omgaan met oude, kwetsbare mensen het allerbelangrijkst. Ik kwam er graag, de Ehze was ook een beetje mijn huis geworden. Dat merkte ik vooral toen mijn ouders snel na elkaar overleden, en ikzelf werd omringd met kundige, liefdevolle zorg en aandacht. Heel veel dank voor alles.
Anneloes Timmerije Vorden
Geplaatst op zaterdag 17 december 2016
Fenomenaal
"Een warm bad, van de hel naar de hemel", zo noemde mijn tante haar verhuizing van een verzorgingshuis in Limburg naar De Ehze. Bij aankomst -na een moeizame taxirit- werd ze zonder veel omhaal van woorden in een fijne stoel gezet, plaid over haar heen, koffie erbij, rust. En alle stress en narigheid zijn in de weken daarna verdwenen; de intelligente, geestige en lieve vrouw die ze was, kwam weer naar voren. Ze heeft genoten van elke kleine attentie, alle hapjes en drankjes, het buiten zitten op het terras in de zomer, de kerstboom op de kamer, de gezelligheid van binnenlopende teamleden, alle vrolijkheid om haar heen, kortom alles wat voor Henk en Martin en het team zo gewoon is, maar wat volstrekt uniek is. De gesprekken met Henk waren een ijkpunt. Zo nuchter en reëel als hij over mensen in deze levensfase denkt en spreekt, daarmee hielp hij meer dan hij zelf weet. Ook in de tijd dat ze achteruit ging en zich steeds meer terugtrok in zichzelf heeft ze rust gekend, en de fenomenale zorg in haar laatste weken is voor ons een dierbare herinnering geworden. Duizendmaal dank voor alle liefdevolle zorg voor dr M.J.I. Bos, mijn tante.
Birgit de Beer van Beek Barberier, Frankrijk
Geplaatst op zaterdag 27 augustus 2016
Goed gedaan.
Hier in Accra, Ghana staat op mijn bureau een prachtige foto van mijn moeder, vorig jaar genomen in de Ehze. Ze zit er op haar paasbest bij. Mooi gekapt, elegant gekleed en het allerbelangrijkste: heel gelukkig. Vlak voordat mijn vader overleed, 16 jaar geleden, vroeg hij aan zijn kinderen om goed voor mama te zorgen. In het begin hoefde dat niet en had ze alleen behoefte aan de gezelligheid van kinderen en kleinkinderen. Toen ze begon te dementeren, terwijl ze zelf dacht dat ze nog alles kon, viel het niet mee om haar verzorging goed te regelen. Veel kwam neer op mijn broers en haar zusjes. Uiteindelijk ging het thuis niet meer, maar in het verzorgingstehuis waar we een plek voor haar vonden, kon ze helemaal niet wennen. Ze vermagerde en werd depressief. Op afstand voelde ik me daar heel machteloos over, en helemaal toen het bericht kwam dat ze naar een crisisopvang zou moeten. Wat was het fijn dat we toen een plek in de Ehze voor haar vonden. Ze at heerlijk, zag er goed uit, genoot van de verzorging en het contact met de andere bewoners, en de depressie was helemaal over. Ik voelde me er zelf ook altijd welkom. Ze heeft er nog, geheel onverwacht, een paar mooie jaren gehad. Toen we met haar wegreden van de Ehze naar haar laatste rustplaats, uitgeleide gedaan door alle verzorg(st)ers, had ik het gevoel dat mijn vader even meekeek over mijn schouder en zei: goed gedaan jongens! Henk en Ehze-team: veel dank voor jullie goede zorgen. Mijn moeder en wij hadden het niet beter kunnen wensen.
Andy Wehkamp Accra, Ghana
Geplaatst op zaterdag 13 augustus 2016
Ik ook (als het zover is)
Toen ons moeder begon te dementeren, en toenemend problemen had met haar evenwicht vonden we het niet meer verantwoord dat ze langer alleen bleef wonen, eb verhuisde ze naar een lokaal verpleegtehuis. Welk een teleurstelling. Al na korte tijd kregen we het bericht dat mijn moeder niet langer welkom was vanwege haar gedrag, het tehuis kon geen passende zorg bieden. We kregen kort de tijd om zelf een andere plaats voor haar te zoeken, indien wij niet zouden slagen zou opname op een crisisplaats plaatsvinden, locatie niet door de familie te bepalen. In allerijl werd gezocht naar een alternatief, en een van de eerste instellingen die bezocht werden was herbergier de Ehze. Welk een verademing , om de bewoners in de huiskamer te zien, keurig verzorgd en zichtbaar tevreden. Onze kennismaking met Henk verliep dermate positief dat we ter plekke besloten om een dag bedenktijd te vragen voor familieberaad. Omdat de famile in het buitenland verblijft ging dit telefonisch, en al terugrijdend konden we al voordat we bij Zutphen waren Henk uitsluitsel geven. Mijn moeder vertelden we dat ze naar een zorghotel zou gaan. Een weekje later de spullen verhuisd, mijn moeder kwam terug in een kamer met haar eigen spulletjes. Al tijdens de kennismaking met het personeel van de Ehze bleek dat er alles aan werd gedaan om mijn moeder zich snel thuis te laten voelen. Geweldig deze betrokkenheid van personeel en talrijke vrijwilligers. Mijn moeder voelde zich er al snel thuis, later zo zeer zelfs dat te ons vertelde dat ze opdracht had gegeven om de tuinbaken buiten te laten schilderen ! Haar verblijf van 3 jaar in de Ehze : We hadden het niet beter kunnen wensen. In tegenstelling tot andere (gesloten) inrichtingen houden de bewoners hier hun waardigheid. Keurig gekleed, gekapt en gemanicuurd, een plezier om op bezoek te gaan, een plezier om mee te eten, het klinkt afgezaagd, maar werkelijk, niets dan lof ! Hier wil ik later ook naar toe. Aan het einde van haar leven opnieuw. Niet de moeite doen om een afgerond leven te reanimeren (voor zover mogelijk), maar in alle waardigheid en in rust in eigen kamer kunnen overlijden. Henk, Martin het het hele team : bedankt! Herman Wehkamp
herman wehkamp enspijk
Geplaatst op donderdag 11 augustus 2016
De Ehze; tweede thuis
Onze altijd zeer actieve en zelfstandige 84-jarige vader Kees werd na een val opgenomen in een verpleeghuis voor herstel. De laatste jaren ging hij geestelijk ook achteruit en dat verergerde na deze val. Het was al snel duidelijk dat hij niet meer naar huis terug kon. Wij moesten op zoek naar een nieuwe woonplek. Diverse huizen hebben we bezocht, maar bij onze kennismaking met De Ehze, Henk en medewerkers, hadden wij direct het gevoel dat dit het goede huis zou zijn en Kees vond dat ook. Ons gevoel is juist en helemaal terecht gebleken, zelfs meer dan dat. Na jaren van zorgen, kregen ook wij rust, door de wijze waarop onze vader in De Ehze werd opgenomen. Zo respect- en liefdevol naar de bewoner, die mag zijn zoals hij is en leven zoals hij wenst, bovendien is de sfeer vrolijk, warm, hartelijk, gezellig, stimulerend en is de verzorging prima. Er is nog tijd en aandacht voor de individuele bewoner. Wij zagen de bijzondere band die Kees had met de medewerkers. Binnengekomen in een rolstoel, maar na enkele maanden al weer rock-’n-rollend met de danstherapeute. Niets moet, alles mag; na een concours kwamen we met paard in de trailer nog even op visite. Kees en de bewoners genoten van dit onverwachte bezoek van een paard. Geen slot op de deur! Het kerstdiner met familie is bijzonder en onvergetelijk. Henk vertelde in ons kennismakingsgesprek onder meer dat Kees tot het eind van zijn leven in De Ehze kon blijven. Hij heeft woord gehouden. Helaas kwam Kees’ overlijden al na 16 maanden. Na een operatie ging zijn gezondheid hard achteruit. Een heel zieke vader met veel pijn, zonder uitzicht op verbetering in een kille ziekenhuiskamer zonder aandacht voor de patiënt. Wanhopig overlegden wij de situatie met De Ehze. Wat waren we blij met hun adviezen en steun en met hun geruststellend voorstel om Kees thuis te laten komen om in zijn inmiddels vertrouwde omgeving in alle rust en zonder pijn toe te glijden naar het einde van zijn leven. Het zijn kleine gebaren, maar zo warmhartig; toen Kees terugkwam in zijn eigen appartement was er naast zijn bed een vaas met prachtige seringen neergezet. Ook zijn laatste dagen werd hij zo liefdevol verzorgd. Henk, Martin en alle medewerkers: heel veel dank. Jullie waren in alle opzichten een “thuis”, niet alleen voor Kees maar ook voor ons. Wij hopen dat jullie nog jaren doorgaan en dat nog heel veel bewoners hun ‘herberg’ bij De Ehze mogen vinden. Mary, Katinka en Chantal, dochters van Kees van der Weerden - Brummen
Mary van der Weerden Bilthoven
Geplaatst op woensdag 3 augustus 2016
Moe Nelly
7 JAREN OP VAKANTIE !!!! Onze moeder kwam in december 2007 in een bijna leeg huis, met warme mensen, op een schitterende locatie gelegen. Het was voor ons een grote stap om je moeder 145 km verder van haar geliefde Limburg te brengen. De laatste 8 maanden was ze bij mij in huis en ik had er erg veel moeite mee. We zijn drie keer gaan kijken en hebben ten slotte toch de knoop doorgehakt. Het ging om haar en niet de verre reis erna toe. Ze vond het er prachtig en genoot met volle teugen. Het liefste zat ze op het terras te genieten van de zon en het uitzicht. Moeder was een buitenmens en doordat ze hier woonde, heeft zeker haar leven verlengd. Ze vroeg naar een jaar of Martin en Henk het niet erg vonden dat ze zo lang daar op vakantie was. De zorg en de aandacht waren geweldig, chapeau. Zou ik nog een moeder hebben gehad( tweede) was ze weer naar de Ehze gegaan. Alle lieve mensen van de Ehze reuze bedankt. Katja en Peter
Roodbeen Waalre
Geplaatst op woensdag 17 februari 2016
Dit is de enige plek waar ik dan naartoe wil
zei mijn moeder 3 jaar geleden . Het kwartje dat het niet langer zo kon doorgaan viel langzaam - 7 maanden - na het overlijden van papa. Door achteruitgaand geheugen was het onmogelijke alleen te zijn. Mantelzorger en buren raakten over hun toeren. Na 63 jaar Zuid Limburg was het ook een beetje als thuiskomen, bijna weer terug bij de geboortegrond Twente. Vaak op familie-en tuinenbezoek in de Achterhoek. Na de verhuizing wist mama te vertellen dat ze met papa zelfs al eens bij De Ehze langs was geweest! Niemand had ooit gedacht dat onze zeer eigenzinnige moeder tot verhuizen te bewegen was. Maar Herbergier De Ehze riep en het is goed gekomen voor deze koppige, eigenzinnige, in ziekte angstig en eenzame mens. Liefde, toewijding, zorgzaamheid, opmerkzaamheid, respect voor de eigen identiteit, geduld, humor, acceptatie dat alles en nog veel meer heeft het team van Henk en Martin aan mijn moeder gegeven. Intens dankbaar zijn wij dat mijn moeder zo de laatste paar jaar van haar leven rust heeft gevonden en geluk, in ieder geval tevredenheid, door in Herbergier De Ehze te kunnen en mogen zijn de persoon die zij was. En zij niet alleen: zo'n 15 medebewoners worden door Henk's team op zo'n mooie manier begeleid dat zij ondanks hun ziekte waardig in familiaire kring hun leven waardevol kunnen leven. Wij kwamen altijd blij en opgewekt van een bezoek aan de Ehze vandaan. Henk en Martin, team, dank zij jullie allemaal is de wereld een stukje beter Namens de familie Marijke van Reedt Dortland-Minkhorst
Marijke van Reedt Dortland-Minkhorst Amstelveen
Geplaatst op woensdag 10 februari 2016
Dat doet goed
Na 9 maanden in de Herbergier te hebben gewoond vind ik het fijn om eens over onze moeder te berichten. 21 april 2015 is mijn moeder naar de Ehze verhuist. Zij wilde niet, er was niets mis met haar en ze kon toch niet zomaar verhuizen?? De waarheid was dat ze zeer mager zat te vereenzamen en aardig de weg kwijt was. We hebben de grote stap gewaagd en onze moeder afgeleverd in haar ingerichtte appartement Alleen op de eerste ochtend heeft ze mij gevraagd: hoe krijg ik nu al deze zooi weer terug in Westerbork? Sinds de tweede dag zegt ze: de mensen hier zijn alleraardigst, ik krijg heerlijk te eten en ze zorgen goed voor mij. Nooit heeft ze meer terug gewild naar haar oude stek. En dat is de verdienste van de lieve en zorgzame mensen van de Herbergier. Zij hebben voor haar een veilige en vrolijke plek gecreëerd. Ik ben iedere dag dankbaar dat het bestaat en dat onze moeder er kan en mag wonen. Ik wens jullie alle goeds toe! Lieve groeten van Linda
Linda Dieren
Geplaatst op dinsdag 19 januari 2016
De juiste keuze.
De juiste keuze. Ik kan het beste aangeven wat De Ehze voor mij betekend heeft door een gedeelte te citeren uit de toespraak die ik hield bij mijn moeders uitvaart: “In januari 2011 ging moeder geestelijk en lichamelijk ernstig achteruit. Met de ‘mantelzorg’ liepen wij voortdurend achter de feiten aan. Voorjaar 2012 was de situatie voor ons en de thuiszorg onhoudbaar. Herbergier De Ehze was de redder in de nood en op 17 juni verhuisde moeder naar haar appartement in Almen. Daar bleek dat de medewerkers van De Ehze inlevingsvermogen en incasseringsvermogen hebben en begrijpen dat een nieuwe bewoonster niet alleen haar kleren en meubeltjes meeneemt, maar ook haar hele persoonlijkheid en levensgeschiedenis. Voor hun wijze van bejegening van moeder zijn wij Henk en zijn medewerkers dankbaar. Moeders leven werd weer leefbaar, de mantelzorg voor mij hanteerbaar en de enorme knoop in mijn maag, verdween”. Op 22 april van dit jaar liet moeders geest het leven los en is zij rustig gestorven na bijna 3 jaar in De Ehze gewoond te hebben. Ik kan alleen maar wensen dat een ieder in een vergelijkbare situatie de mogelijkheid heeft dat zijn/haar familielid in De Ehze terecht kan. Geschreven ook namens mijn broers, Juul Simon Thomas
Juul Simon Thomas Zutphen
Geplaatst op zondag 14 juni 2015
De laatste reis van mijn moeder.
Vlak voor haar vertrek naar de Ehze zei ze “kan ik daar wel ontbijt op bed krijgen?” Ja mam we hebben het gevraagd en dat kan. Maar gek genoeg heeft ze vanaf dag 1 in de eetzaal ontbeten. Waarom werd ons na ruim een jaar pas duidelijk. “Het is echt een geweldig hotel en ze zijn hier allerliefst voor mij.” Toen ze net op de Ehze woonde was ze helemaal van slag en de weg kwijt. Papa pas overleden, thuis met alle dagen hulp en zorg de klok rond, was ze in de war. Teveel gezichten, teveel veranderingen elke dag weer. Wij waren al op zoek naar een warm thuis, waar ze op haar eigen stijlvolle wijze kon leven. Na enkele tia’s rond de Kerst was ze angstig en dwaalde door het huis, wat ze niet meer herkende. Tijd om te gaan en gelukkig kon de Ehze haar opvangen. Eenmaal in de Ehze zagen wij haar opbloeien, ze werd weer de dame die ze was geweest met haar eigen aardigheden, maar wel zachter en hartelijker en met een hoger knuffelgehalte. De enige die haar Riek mocht noemen was Henk, maar mannen hadden altijd al een streepje voor. De medewerkers en vrijwilligers waren altijd heel positief over haar en vonden haar zo vrolijk. Als het weer het toeliet ging ze er elke dag op uit. Eerst met vriendinnen en later met haar vriend “die aardige man van het Waterschap.” Elke dag de krant en een puzzel, soms wat van slag maar vaak blij en stralend als ze je zag. “Kind wat heerlijk dat je er bent.” Altijd ’s middags een glaasje met wat blokjes kaas. Als een spinnende poes op de bank, er helemaal thuis. Toch nog vrij plotseling werd ze niet goed, dat gaf ze ook zelf aan. In heel korte tijd zagen we haar snel achteruit gaan. Als heel vanzelfsprekend deden alle mensen van de Ehze alles om haar leven zo prettig mogelijk te maken. Omringd met zorg, koestering, respect en liefde is ze vertrokken op haar laatste reis. “De Ehze Chapeau” want wat jullie presteren is onbetaalbaar.
Doki Roelfsema-ter Braake, Henriëtte ter Braake en Gerard ter Braake Spa
Geplaatst op maandag 6 april 2015
Mijn vader's fijne jaren op De Ehze
De laatste jaren van zijn leven heeft onze vader op De Ehze doorgebracht. Zelfstandig in zijn eigen huis ging het op een gegeven moment echt niet meer. Bij hem op bezoek gaan was een spannende gebeurtenis. Wat zouden we nu weer aantreffen, wat is er de laatste dagen gebeurd? En als wij weer naar ons eigen huis en gezin gingen vroegen we ons al af hoe het met hem tot het volgende bezoek zou gaan. Een situatie die voor hem en voor ons niet meer houdbaar was. Wij prijzen ons gelukkig dat wij De Ehze voor hem hebben gevonden. Papa werd er gelijk liefdevol opgevangen en in De Ehze familie opgenomen. In een paar dagen was er er al helemaal thuis. Naar zijn eigen huis heeft hij nooit meer gevraagd. Veiligheid, geborgenheid, gezelschap, uitstekende verzorging, een nieuw thuis. Voor hem en ook wel voor ons. Dat is wat De Ehze is. Dit heeft papa veel rust gegeven en ons ook. We hadden het samen niet beter kunnen bedenken. Wij bedanken, mede namens papa, Henk en Martin, alle medewerksters en vrijwilligers voor de mooie tijd die zij onze vader hebben gegeven. Wij houden wij een hele goede en fijne herinnering aan De Ehze.
Peter Lussing Hoofddorp
Geplaatst op zondag 8 februari 2015
Dank, lieve mensen van de Ehze!
Dank, lieve mensen van de Ehze, waar mijn moeder de laatste vijf jaar van haar leven zo warm en liefdevol verzorgd is. Aan hen is het geweest om het moeilijke proces te begeleiden waarin mijn moeder van de fase ‘wars van een rollator’, reislustig, de krant dagelijks lezend en druk telefonerend, vrede moest leren vinden met een ander bestaan. Een bestaan van steeds meer functies die wegvielen. En ze had een schrikbeeld, dat ze in haar topjaren beschreef als ‘in een spijlen bedje’ of als zo verschrikkelijk eenzaam, geparkeerd in een rolstoel in een gang, alleen nog maar starend. Lieve mensen van de Ehze, het is jullie onvolprezen warme zorg geweest die in plaats van dat schrikbeeld een mooi en warm, zacht afscheid, mogelijk heeft gemaakt. Met lachjes en vrolijkheid tot het eind en altijd, altijd, altijd, dat respect en waardigheid. Jullie zijn geweldig geweest. En mijn moeder hield van jullie.
Niene Oepkes Utrecht
Geplaatst op vrijdag 18 juli 2014
Gelukkige jaren
Toen mijn vader naar de Ehze kwam was hij 97 jaar. Hij kwam uit een reguliere instelling in Zeist waar hij twee jaar had gewoond. In die twee jaar was hij ernstig achteruit gegaan. Het laatste jaar kwam hij zijn kamer niet meer uit, raakte dag- en nachtritme kwijt, at niet meer goed en gaf expliciet aan dat hij dood wilde. In een van zijn betere momenten had hij ingestemd met het plan van zijn kinderen om te verhuizen en omdat ik in de buurt van Almen woon kwam hij naar de Ehze. De dag van de verhuizing was hij echter in vol verzet en hield zich onbenaderbaar. Hij heeft ruim anderhalf jaar nog in de Ehze gewoond. Hij kreeg er een ruime kamer, maar binnen enkele dagen kwam hij er alleen nog om te slapen. De man die daarvoor op geen enkele manier mee wilde doen aan gezamenlijke activiteiten zat nu elke dag in de huiskamer en at samen met zijn medebewoners in de eetkamer en geen magnetronmaaltijd zoals hij gewend was, maar vers eten uit de eigen keuken door de eigen kok. Er werd met hem gezongen en gewandeld en toen het zomer werd hij genoot op het terras van het prachtige uitzicht. In het contact met de verzorgenden kreeg hij zijn gevoel voor humor weer terug en met regelmaat filosofeerde hij over wat er moest gebeuren als hij honderd zou worden. Zo oud is hij niet geworden, als was hij op een maand na 99 jaar. In december vorig jaar kwam hij op zijn kamer te vallen en hoewel er objectief gezien geen sprake van letsel was, bleek het toch het begin te zijn van een vrij snel verval van krachten. Tot op het laatst is hij liefdevol verzorgd en hij is waardig en vredig gestorven. Kortom: wat mijn vader op de Ehze heeft ervaren aan aandachtige en professionele zorg wens ik ieder toe die in een dergelijke hulpbehoeftige situatie terechtkomt. Kees Haagen jr. Laren (gld)
Kees Haagen Laren gld.
Geplaatst op dinsdag 24 juni 2014
Zorg die past als een jas
Onze beider ouders hebben in de Ehze gewoond, eerst is moeder op 29 mei 2008 gekomen en vlak voor vaders verjaardag. Op 29 augustus 2008 ging vader "uit logeren", want die kon Friesland niet verlaten. Dan konden ze samen op 2 september de verjaardag vieren samen met de kinderen en kleinkinderen. Het moest maar zo als het dan toch niet anders kon. En voor mijn vader was de Ehze een "prima hotel", zo gastvrij en aardige mensen, dat hij graag nog wat langer wilde blijven als dat mocht. En zo geschiede dat mijn vader met heel veel plezier nog 4 1/2 jaar is gebleven, nadat onze moeder inmiddels was overleden. Ook als kinderen van zorgbehoevende ouders hebben we veel gehoor gekregen in de Ehze(waarvan vader dementerend was en moeder na een zwaar letsel met de fiets jaren eerder weer probeerde op de been te komen). Je voelde je er echt thuis, altijd een warm welkom en een luisterend oor. De zorg die mijn ouders in de Ehze kregen was geweldig. Voor mij zijn Henk en Martin met hun team Kanjers. Je krijgt in de Ehze de zorg die past als een jas. Ik kan het een ieder aanraden. Mocht ik later zelf ooit in die omstandigheden komen dan hoop ik echt dat er voor mij ook zo'n plekje als de Ehze is.
Liesbeth van der Vegt-Visser Heerenveen
Geplaatst op woensdag 18 juni 2014
Dit gun je iedereen die zorg nodig heeft
Zowel mijn moeder als vader zijn bewoners van De Ehze geweest. Mijn moeder kwam als eerste waarna mijn vader enkele maanden later ook bewoner werd. Beiden hebben die zorg ontvangen die zij nodig hadden (en meer) en die werd met veel aandacht voor de mens gegeven. Naast de noodzakelijke lichamelijke zorg die zij nodig hadden hebben zij ook uitstekende zorg ontvangen op het gebied van wonen en, zoals dat zo mooi heet, de inwendige mens. Er wordt door alle medewerkers veel zorg en aandacht besteed aan de kwaliteit van leven voor hun bewoners. Wat ook een sterk punt is van het team van alle medewerkers is de aandacht voor de familie. Als je op bezoek komt voel je je altijd welkom. Naast het uitwisselen van informatie over het wel en wee van je ouders nemen ze ook de tijd om over andere zaken te praten. Ook op het moment dat een van je ouders komt te overlijden gaat dit gepaard met uitstekende zorg en aandacht voor de familie. Na het overlijden van mijn moeder heeft mijn vader nog ca. 4 jaar in de Ehze gewoond. Hij werd dementerend en ze hebben hun handen af en toe vol gehad aan hem, maar niets was te veel voor hen. Niets dan complimenten. Ik teken er voor als ik, wanneer ik tegen die tijd de nodige zorg nodig heb, terecht kom in een omgeving als De Ehze. Niets dan lof voor Henk, Martin en hun team. Yttje Visser
Yttje Visser Den Haag
Geplaatst op dinsdag 17 juni 2014
Hoge zorg kwaliteit
Mijn ouders werden beide in de zelfde tijd verpleeghuiszorg afhankelijk. Wat fijn was het dat er juist toen op de Ehze de mogelijkheid was om samen op te nemen. In het ruime kamer/ appartement, gelukkig nog tussen het hun zo vertrouwde meubilair. De verhuizing was enorm ingrijpend voor mijn ouders. Maar steeds werd de onrust die dit meebracht rustig en zorgvuldig opgevangen door Henk en de andere deskundige medewerkers. Ondanks dat hun laatste anderhalf jaar met ingrijpend lichamelijk ongemak verliep hebben ze ook genoten. Van de goede zorg, de uitgebreide lekkere maaltijden, hapjes en drankjes, het huiselijke karakter van de zorg – zonder haast, het dagelijks buiten kunnen zijn, wandelen, “rolstoelen” rondom het prachtige landgoed. Als de zon scheen en de temperatuur het enigszins toe liet brachten zij de meeste tijd door op het mooie terras, met het ongelooflijk prachtige uitzicht. Zon gebruind, alsof ze op vakantie waren. De goede liefdevolle zorg die mijn ouders mochten ontvangen van het team van de Ehze heeft hen en mij enorm gesteund in die laatste moeilijke tijd. Zo kan verpleegzorg ook zijn. Hoge kwaliteit van zorg die ik elke oudere die dit nodig heeft van harte toe wens! Heel veel dank nogmaals, Henk, Martin het hele Ehze team! Betteke Visserman, Zutphen
betteke Zutphen
Geplaatst op zondag 15 juni 2014
Vader had een prima tijd op de Ehze!
Het was voor onze vader een grote stap om op 95-jarige leeftijd nog te moeten verhuizen, maar wij konden hem thuis niet meer de gespecialiseerde zorg bieden die hij in steeds grotere mate nodig had. Hij had zijn hele leven buiten gewoond, midden in de natuur en een appartementje in een betontoren in de stad was voor ons dan ook absoluut geen optie. Gelukkig kwamen wij in contact met Henk en Martin van De Ehze en de beslissing was snel genomen. Een beslissing waar wij nooit spijt van hebben gehad! Vader voelde zich er vanaf het begin helemaal thuis. Hij had een mooi appartement met uitzicht op prachtige beuken en als het weer het toeliet zat hij heerlijk op het terras. De verzorging die hij kreeg was geweldig. Iedereen had alle tijd voor hem en altijd een hartelijk woord. De kleinschaligheid van de Ehze gaf je ook het gevoel in een familiehuis te zijn en ook wij, zijn kinderen, voelden ons daar heel erg welkom. Vader heeft helaas maar een jaar van deze super-verzorging kunnen genieten. Hij is in mei overleden. De hulp en aandacht die wij ontvingen tijdens vaders laatste dagen hebben ons er ook doorheen geholpen! Dank aan alle verzorgers(-sters).
Floor van der Wart Eerbeek
Geplaatst op vrijdag 13 juni 2014
terugblik
Terugkijkend op de periode dat mijn moeder in jullie prachtige huis heeft gewoond, voel ik vooral dankbaarheid. Mijn moeder komt uit Den Haag en we hebben in eerste instantie in Den Haag en omgeving naar een fijne plaats voor haar gezocht. Een tip van een vriendin die met haar ouders goede ervaringen had met de Ehze heeft ons hier naar toe geleid. De verwachtingen waren dan ook van meet af aan hoog gespannen. We zochten het beste en we hoopten dat we dat gevonden hadden bij de Ehze. Deze hoge verwachtingen zijn zeker waargemaakt. de verzorging van mijn dementerende moeder was liefdevol en aandachtig. de communicatie met ons helder en vriendelijk. We hebben zo onze moeder in haar laatste, moeilijke, fase het beste kunnen geven wat we konden, en daar ben ik ook nu nog blij mee. Dank aan Henk en Martin en alle andere lieve medewerkers va de Ehze.
Frank van Velthoven Zutphen
Geplaatst op vrijdag 13 juni 2014
bedankt!
Mijn(onze moeder) woonde vier jaar op de Ehze. Een aantal jaren geleden ging het ineens helemaal mis met haar,we wisten dat ze dementie had maar dat ging lang redelijk goed thuis met veel aandacht van mijn broer. Zoals het met deze ziekte kan gaan ging het ook bij haar met een grote stap achteruit.Wat waren we blij dat er een plekje voor haar was op de Ehze.Het was moeilijk voor haar in het begin maar volgens Henk zou er een dag komen dat ze er heel tevreden zou zijn en ook gewoon beneden zou zitten en eten en hij kreeg gelijk.Natuurlijk waren er soms wel dingen die je anders zou willen zien maar ik heb altijd in mijn achterhoofd gehouden dat deze zorgzame mensen deden waar ik eigenlijk geen zin in had. Ze heeft er vier "goede "jaren gehad,toen het einde kwam was er zorg voor ons!!! Ze mocht gewoon op haar plek blijven tot de begrafenis,dit deed ons zo goed. Dit is een plek waar ik zelf naar toe zo willen als het eenmaal op mijn pad zou komen. Ik denk nog dagelijks aan haar en aan de Ehze,ze hebben de hele moeilijke tijd voor ons dragelijk gemaakt,waarvoor nogmaals dank. Ine Versteegh
Ine Versteegh apeldoorn
Geplaatst op donderdag 12 juni 2014
prima verzorging
Op 25 december 2012 is onze moeder op de leeftijd van ruim 91 jaar op de Ehze overleden. Zi woonde daar sinds oktober 2011. Ik wil Henk en Martin en alle andere medewerkers bijzonder hartelijk danken voor de fijne tijd die mijn moeder bij jullie heeft gehad. Ik weet zeker dat ze dat ze alle zorg heel fijn heeft gevonden. We missen haar. Jullie allen veel plezier in je werk.
Hans Hoftijzer Almen
Geplaatst op dinsdag 5 februari 2013