''Af en toe gaan wij erop uit met de bewoners van Herbergier Bartlehiem. Meestal blijven we redelijk in de buurt, maar deze keer gingen we naar de Keukenhof. Het was half april. De Keukenhof was uit haar voegen gebarsten en stond volop in bloei. Het ideale moment om te gaan.
Niet iedereen gaat mee met een uitstapje, zeker niet als we zo ver weg gaan. Het hangt vaak af van iemands stemming op het moment zelf. Voor sommige mensen is het sowieso beter in hun vertrouwde omgeving te blijven. Met zeven bewoners, drie medewerkers en twee dochters van bewoners gingen we op pad. We hadden een rolstoelbus gehuurd en ik reed in mijn eigen auto. Twee mensen reden met mij mee.
Geanimeerd aan de praat
De bewoonster bij mij achterin keek naar buiten en genoot van het uitzicht. Ze zei niet veel, maar genoot volop. Met de bewoonster die naast me zat had ik een geanimeerd gesprek, dat zich regelmatig herhaalde. Dat ging ongeveer zo:
''Waar gaan we eigenlijk heen?'', vroeg ze mij.
''Naar Lisse, naar de Keukenhof.'' Dat kende ze wel, ze had vroeger namelijk in Haarlem gewoond.
''O leuk, daar ben ik nog nooit geweest'', was het meest voorkomende antwoord.
Maar ze zei ook wel eens: ''Daar ben ik vroeger met mijn moeder geweest'', of ''Bestaat dat nog steeds?''
''Ze genoot van alles.''
Op de display van mijn auto stond de datum. Die mompelde ze zachtjes voor zich uit als haar aandacht daardoor getrokken was. Ze dacht dan even na.
''Over 13 jaar word ik 100! Dat ga ik nog meemaken, ik voel me opperbest.'' Of ze vroeg: ''Is het al 2018? Daar snap ik niks van! Wat gaat de tijd toch snel.''
Gedurende de reis herhaalden we steeds een aantal gespreksonderwerpen: De Keukenhof, de datum, het merk van mijn auto, of haar moeder nog leefde, hoe lang ze al bij ons woonde en het weer van die dag.
Moe maar voldaan
Al pratend kwamen we uiteindelijk bij de Keukenhof. Ze genoot van alles. Van de bloemen, de kleuren, de koffie, het ijs, het samen uit zijn en het prachtige weer.
Op de terugweg was ze stiller. Ze was moe van de vele indrukken. Maar ze had genoten. Tussen een van haar dutjes door zei ze: ''Ik heb een heerlijke dag gehad. Ik heb lekker gevaren, en prachtig gezeild. Dat gaan we nog eens doen.''
Geschreven door Oeds Visser, zorgondernemer van Herbergier Bartlehiem.
Deze blog is onderdeel van de maandelijkse blogreeks op www.herbergier.nl. Elke maand zie je de wereld van de Herbergier door de ogen van een zorgondernemer. De volgende keer kan je genieten van het verhaal van Jan-Rob Makkenze, zorgondernemer bij Herbergier Schoonhoven.