‘‘Bij een gewone dag, denk je aan een dag die loopt zoals de meeste andere dagen: niks bijzonders. Toch mocht ik de afgelopen 4 jaar in Herbergier Etten-Leur ervaren dat een ‘gewone dag’ eigenlijk toch best bijzonder is voor mensen met geheugenproblemen die niet meer thuis kunnen wonen’’, schrijft Eveline Machielsen. Na 14 jaar maakte zij van jeugdzorg de switch naar de Herbergier en blogt zij over haar ervaringen.
‘‘Een ‘gewone dag’ kunnen beleven, terwijl je in een instelling woont, komt niet altijd als vanzelfsprekend voor. In een instelling wonen betekent toch vaak dat je als cliënt mee zult moeten gaan in het ritme en het tempo van het personeel. En dat tempo ligt in de meeste gevallen, érg hoog...
Geen instelling
En daarom is een Herbergier naar mijn idee geen instelling. Bij ons in Herbergier Etten-Leur draaien we de boel gewoon om. Wij gaan als medewerkers mee in het ritme en het tempo van onze mensen. "Onze mensen", want we hechten ons aan hen.
‘‘In de Herbergier draaien we de boel gewoon om.’’
Het zijn geen cliënten waarmee we werken, want we staan veel dichterbij dan dat. We weten veel van hen. Vaak vanaf hun jonge jaren tot aan de laatste periode dat zij thuis gewoond hebben. Dan groei je naar elkaar toe en doordat we de tijd hebben om écht te kunnen luisteren naar onze mensen, leer je elkaar ook steeds beter kennen. En daar hoort ook de familie van onze mensen bij, want ook met hen hebben we een nauw contact. Dus eigenlijk is een ‘gewone dag’ toch best wel bijzonder...
''Wij gaan als medewerkers mee in het ritme en het tempo van onze mensen. "Onze mensen", want we hechten ons aan hen.''
Leven als vroeger
Onze mensen in Herbergier Ettenleur beleven vaak zo'n "gewone dag". Een dag die voor hen een tijd geleden nog zo gewoon was. Iedere ochtend de krant lezen, daarna pas ontbijten en vervolgens buiten een kopje koffie met een sigaretje. Of juist andersom, eerst ontbijten, daarna in je eigen appartement de krant lezen en pas weer terug onder de mensen komen wanneer je die behoefte zelf voelt.
‘‘Waar mogelijk houden onze mensen zelf de regie.’’
Het kan allemaal. Want er is geen tijd gebonden aan wanneer de ochtendzorg voor ons als medewerkers klaar is. Het kan 10.00 uur zijn, omdat het zo vlot liep. Maar het kan ook 11.30 zijn, omdat mensen soms met een vervelend gevoel wakker zijn geworden en je op je gemakje soms drie keer aanlegt om iemand proberen te motiveren om toch uit bed te komen. Om toch een dag- en nachtritme aan te kunnen houden, sturen we waar nodig. Maar onze mensen houden zelf regie waar dat mogelijk is.
Meer tijd en energie
En juist als je op deze manier te werk gaat en met genoeg collega's op de werkvloer kunt staan, houd je zoveel tijd én energie over om nog meer activiteiten te ondernemen. Samen de plantjes water geven, samen een kopje koffie drinken, samen een puzzeltje maken, samen naar de kerk, samen bewegen op muziek, samen koken en bakken, samen foto's kijken enzovoorts... Dat maakt de dag toch eigenlijk zo heel erg gewoon...?!
‘‘Samen maken we het verschil’’
Ik ben er ontzettend trots op, dat ik er samen met het hele team op deze manier kan zijn voor onze mensen. Want samen maken we het verschil. Samen met Agnes en Saskia Megens, die de grote stap waagden om het avontuur "Herbergier Etten-Leur" aan te gaan!''