Op 1 september 2025 begint een nieuw hoofdstuk voor Herbergier Oldeberkoop. Laura Vollmuller en Arjen Akkerman verhuizen met hun drie kinderen van Leeuwarden naar 50 kilometer verderop in het mooie Friesland. Als inwonend zorgkoppel nemen ze de leiding over van Albert Kwakman en Bert Boer. Laura en Arjen bouwen voort op het werk dat hun voorgangers met zoveel toewijding hebben neergezet: een warm thuis voor achttien mensen met geheugenproblemen, waar vrijheid en persoonlijke aandacht centraal staan.
Van bijbaan in het bejaardentehuis naar droombaan in de Herbergier
Laura en Arjen brengen een hoop ervaring met zich mee, met beiden een andere achtergrond. Laura: ‘Ik kom uit Noord-Holland en verhuisde in 2003 naar Friesland. Hier leerden we elkaar na een paar jaar kennen en uiteindelijk kwam ik samen met Arjen in Leeuwarden terecht. Ik werkte eerst bij Aegon Verzekeringen en daarna op NHL Hogeschool. Toen deze school fuseerde met Stenden University, was voor mij het moment om te bedenken wat ik graag wilde met mijn werk. Ik kwam tot de conclusie dat ik graag weet voor wie ik het werk doe.
Vroeger had ik een bijbaan in de huiskamer van een bejaardentehuis, ook met mensen met dementie. Dat kwam weer ter sprake: is het niet leuk om daar weer iets mee te doen? Toen Herbergier Harlingen jaren geleden werd geopend in de woonplaats van mijn ouders, las ik een artikel over deze locatie en werd ik meteen enthousiast. We zijn ons toen gaan oriënteren voor het zorgondernemerschap.
Om een eigen Herbergier te runnen, dient één van de twee zorgondernemers BIG-geregistreerd zijn. Daarom begon ik aan de opleiding tot verpleegkundige en werkte ik drie jaar in de thuiszorg. Daarna onderzochten we opnieuw of een Herbergier iets voor ons zou kunnen zijn. We woonden een online bijeenkomst bij, bezochten Herbergier Olst en kregen het advies om te praten met zorgondernemers uit de buurt.
Zo kwamen we bij de ondernemers van Herbergier Bartlehiem, Rineke Rumph en Erik Boellen. Wat begon als kennismakingsgesprek werd een spontane sollicitatie. Er stond een vacature open voor verpleegkundige. ‘Kom je hier werken?’ vroegen ze. Uiteindelijk heb ik van 2023 tot 2025 met ontzettend veel plezier als verpleegkundige in Bartlehiem gewerkt. Nu is het tijd om onze eigen Herbergier in Oldeberkoop te runnen.’
Droom die werkelijkheid wordt
Arjen: ‘Ik groeide op in Friesland. Na mijn studie Elektrotechniek startte ik de lerarenopleiding wiskunde. Al snel merkte ik dat ik graag met mensen wilde werken en kwam ik in het onderwijs terecht als docent wiskunde. Vijftien jaar lang heb ik dat met plezier gedaan. Op een dag zei Laura: ‘We gaan een Herbergier starten.’ Hoewel ik het goed naar mijn zin had op mijn werk, maakte zij me enthousiast. We wilden altijd al samen iets beginnen, en nu wordt die droom werkelijkheid.
Het werk als zorgondernemer is enorm afwisselend: boodschappen doen, roosters maken, administratie, een deurknop repareren of klussen in de tuin. Er is altijd wel wat te doen. Er zijn ook veel raakvlakken met het onderwijs; je hebt met mensen te maken en kunt er echt voor hen zijn. Het menselijk contact is iets wat mij heel enthousiast maakt. Tijdens een koffiemoment met bewoners kletsen en zien dat zij plezier hebben, maakt mijn dag meteen goed.' Laura vervolgt: 'Vanwege mijn ervaring zal ik me vooral richten op het zorginhoudelijke stuk, contact met familie van bewoners, interessegesprekken met potentiële bewoners en het regelen van contracten met leveranciers.’
Waar generaties samenkomen
Laura en Arjen: ‘Als zorgondernemers wonen wij straks met ons eigen gezin bij de Herbergier, wat het laagdrempelig maakt om even binnen te stappen en echt deel uit te maken van het grote huishouden van achttien bewoners. We hebben drie jongens van 8, 11 en 13 jaar oud. Het is een spannende stap voor hen. Onze jongste twee starten op een nieuwe school in de buurt. Het is leuk om te zien hoe bewoners en collega’s nu al met hen omgaan. Op de eerste dag toen we in de Herbergier kwamen, was er een bewoonster die zei: ‘Ik heb een leuk spel. Dat ga ik eens even halen.’ Samen met twee van onze zoons deed ze uiteindelijk twintig minuten een spelletje. Het was meteen een heel warm welkom.’ Arjen vervolgt stralend: ‘Later organiseerde een medewerker een quiz met foto’s. De jongens deden enthousiast mee en zaten tussen de bewoners.’
Laura: ‘Toen onze middelste jarig was, wilde hij trakteren in de Herbergier. Hij mocht op de stoel staan en deelde zelf cakejes uit aan iedereen. De dynamiek tussen jong en oud is mooi om te zien. Iets kunnen bijdragen aan de maatschappij vinden we belangrijk, ook om onze kinderen mee te geven dat je er voor een ander kunt zijn.’
Vrij om jezelf te zijn
Laura: ‘Het kleinschalige karakter van de Herbergier spreekt ons erg aan. Het huis ligt midden in het dorp en bewoners maken echt deel uit van de samenleving. Dankzij het opendeurenbeleid kunnen zij gaan en staan waar ze willen, indien nodig ondersteund door een medewerker. In de Herbergier mag je zijn wie je bent. Zo is er een bewoonster die al jarenlang ontbijt in haar ochtendjas; dat blijft ze hier doen. Alles gebeurt op ieders eigen tempo. Bewoners bepalen ook zelf of ze willen deelnemen aan een activiteit of liever niet. Alles is goed.’
Arjen: ‘Samen met een vast team van circa dertig medewerkers bezorgen we de bewoners een mooie dag. We doen het echt met elkaar. Laura: ‘Ons team varieert in leeftijd van 18 tot 60-plus. We vinden het waardevol dat we de jonge generatie goed begeleiden; dat houdt frisheid in het team en sluit ook aan bij Arjens onderwijsachtergrond.’
Verbinding met de buurt
Laura: ‘Er is veel betrokkenheid in het dorp. Zo vindt jaarlijks Open Stal plaats, de oudste kunstroute van Nederland. Een bewoonster die jarenlang in het bestuur zat, geniet daar extra van. Alle inwoners van het dorp hebben gratis passe-partouts gekregen om te komen kijken, dus daar hebben we veel gebruik van gemaakt. Daarnaast zijn we van plan om veel kleine uitstapjes te maken: even naar de bakker, de apotheek of de zomerbraderie. Onze voorgangers Albert en Bert hebben een auto aangeschaft die veel wordt gebruikt voor allerlei uitjes. Er zijn ook vrijwilligers uit de buurt die hier vast komen. Eén dame maakt boeketten van bloemen uit de tuin en twee vrijwilligers komen regelmatig muziek maken, ook is er een vrijwilliger die wekelijks met haar hond de Herbergier bezoekt, wat de bewoners ook uitnodigt om een rondje te wandelen, of gewoon bij de hond te zitten.
Eens in de maand komt groep 6 van de basisschool hier in de buurt spelletjes doen. Onze jongste gaat komend schooljaar naar groep 6 en kijkt er nu al naar uit om zijn klasgenoten vol trots te laten zien hoe leuk het is in zijn eigen huis.’
Speciale momenten en genieten van het alledaagse
Laura en Arjen: ‘Albert en Bert hebben hun ziel en zaligheid in de Herbergier gestopt. Wij mogen het stokje van hen overnemen en voortborduren op het moois dat zij hier hebben neergezet.’
Laura sluit af: ‘Ik kijk het meest uit naar het organiseren van bijvoorbeeld themadagen: speciale momenten creëren én genieten van het alledaagse. Het huiselijke gevoel en geluk in de kleine, gewone dingen zijn heel belangrijk. We kunnen niet wachten om officieel te starten!’
Meer weten over Herbergier Oldeberkoop? Bekijk: herbergier.nl/oldeberkoop