Het was altijd al een droom voor Remco en Mariska Foppen: een eigen onderneming in de zorg runnen. In 2023 werd die droom werkelijkheid. Ze trokken in ‘hun’ Herbergier in Vlijmen, waar ze zestien mensen met dementie persoonlijke zorg bieden. Het zorgkoppel woont samen met hun drie kinderen van 12, 9 en 2 jaar ook in de Herbergier. Inmiddels zijn ze een jaar op weg. Hoe is het om zorgondernemer te zijn én een jong gezin draaiende te houden?
In het Brabantse Vlijmen – zo’n zes kilometer van Den Bosch – vind je een prachtig monumentaal pand. ‘Mommersteeg’ staat er nog op de gevel, een verwijzing naar het familiebedrijf in graszaden dat hier jarenlang kantoor hield. Loop je om het statige gebouw heen, dan sta je in de grote tuin: appelbomen, rondscharrelende kippen en een kas waar de huiskoks van de Herbergier regelmatig hun groenten vandaan halen.
Van huis naar thuis
‘Binnenkort wordt er ruimte gemaakt voor een zwembad, en we willen nog een trampoline plaatsen’, vertelt Remco Foppen (41). In april 2023 trok hij samen met z’n vrouw Mariska (36) en hun drie kinderen in de Herbergier. ‘De eerste maanden hebben we alle tijd genomen om de bewoners en het team van dertig medewerkers goed te leren kennen.’ Remco knikt. ‘En onze privéwoning moest voor ons en de kinderen een vertrouwde plek worden – er zou al genoeg voor ze veranderen.’
‘Voor hen was het inderdaad best even wennen’, bevestigt Mariska. ‘Verhuizen naar een ander dorp, wonen in een Herbergier, en dan ook nog eens naar een nieuwe school. Wat wel hielp, is dat we ze al vroeg bij het proces hebben betrokken. Zo konden ze zich goed op de verhuizing voorbereiden. We hebben ook nooit zitten pushen, alle gevoelens mochten er zijn. De middelste vond ’t vooraf allemaal ‘stom’, en dat was helemaal oké. En het leuke is: het gaat nu zó goed met hem – hij is hier helemaal op z’n plek.’
Werken en wonen in één
Vrienden en familie vonden het vooraf een ‘moedig’ en ‘gedurfd’ besluit om met drie jonge kinderen in een Herbergier te gaan wonen, vertelt het stel. Remco lacht: “Vergeet de kids niet, hè!’ zeiden ze dan. Ze vroegen zich vooral af hoe we alles zouden gaan combineren. Maar weet je: een gezin hadden we al, en werken deden we ook. Het grote verschil is alleen dat ons huis en werk nu op dezelfde plek zijn. Als de kinderen uit school komen, zijn wij er altijd. Ik denk eigenlijk dat we ze nu méér zien dan eerst.’
Het gezinsleven voelt vertrouwd
Voor de bewoners met geheugenproblemen is het een enorme verrijking dat er kinderen in de Herbergier wonen, merkt Mariska. ‘Kinderen zijn zorgeloos en vrolijk – dat heeft een heel positief effect op de ouderen. Als onze oudste twee ’s ochtends met hun rugzak om door de huiskamer lopen, leven de bewoners helemaal op.’ Het gezinsleven voelt heel vertrouwd voor ze, ziet Remco. ‘Waar mensen met dementie vaak van de maatschappij worden afgeschermd, hebben ze hier juist het gevoel dat ze een normaal leven leiden. De slogan van de Herbergier dekt dan ook precies de lading: het is hier ‘Bijzonder gewoon’. Het is echt niet zo dat we hier de hele dag met z’n allen koekjes bakken, maar dat hoéft ook helemaal niet. We bieden bewoners stabiliteit, en dat is het belangrijkst.’
Langs de lijn
Andersom steken de kinderen ook een heleboel op van het leven in de Herbergier. ‘Ze leren geduldig te zijn, rekening te houden met anderen en zich aan te passen’, zegt Remco. ‘Iets wat we onze kinderen sowieso graag meegeven: ga respectvol om met je medemensen.’ De dynamiek tussen de bewoners en de kinderen is bijzonder, vertelt hij. ‘Onze oudste twee voetballen bij een club in de buurt, en een paar bewoners die dat leuk vinden gaan binnenkort een keer bij een wedstrijd kijken. Lekker op de duofiets die kant op, onder begeleiding van een paar medewerkers.’
‘Onze jongste van twee heeft ’t hier ook helemaal naar z’n zin: die rijdt de hele dag met zijn loopfietsje door de Herbergier’, lacht Mariska. ‘Hij is heel nieuwsgierig en maakt regelmatig een praatje met de bewoners – vooral om koekjes te bietsen. Onze oudste loopt regelmatig een rondje mee met de medewerkers: ze heeft al bedacht dat ze later arts wil worden.’
Tijd met z’n vijven
Wat is voor Mariska en Remco de grootste uitdaging? ‘Een goede balans is heel belangrijk als inwonend zorgondernemer, zéker met kinderen’, vertelt Mariska. ‘Als je wilt, kan je hier 24/7 bezig zijn. Maar het is juist de kunst om goed te plannen en samen een ritme te vinden. Je hebt heel veel vrijheid als zorgondernemer, maar die moet je wel pakken.’
‘Inmiddels hebben we een goede balans gevonden’, zegt Remco. Dat kan mede omdat de zorgondernemers samen met een vakkundig team van medewerkers 24/7 zorg bieden. ‘’s Avonds eten we met z’n vijven onze maaltijd zoals ieder ander gezin. In de weekenden nemen we vrij en gaan we leuke dingen doen – laatst hebben we met de oudste twee van die retroscooters gehuurd, en zijn we lekker door de omgeving gaan touren. Die quality time met de kinderen vinden we superbelangrijk.’
Wil je net als Remco en Mariska een eigen Herbergier runnen? Meld je dan aan voor de informatiebijeenkomst of een online webinar en leer meer over het zorgondernemerschap!