Daar waar de reguliere zorg stopt, gaat de Herbergier verder. In een Herbergier draait het om persoonlijke aandacht en een huiselijke sfeer. Die huiselijke gemoedelijkheid viel de kinderen van een bewoonster in Herbergier de Ehze ook op. Lees hier hun testimonia.
‘‘Mama heeft de laatste 3,5 jaar van haar leven gewoond in Herbergier de Ehze in Almen. Toen de situatie thuis niet langer meer veilig was bleek er een appartement vrij te zijn. Mama heeft zich altijd verzet tegen een “bed op de kamer” en de opluchting was dan ook enorm toen bleek dat haar appartement beschikte over een kamer en slaapkamer met een eigen douche en toilet.
Voor ons als kinderen ging het vooral over de kennis en kunde van het team van medewerkers op het gebied van dementie. Mensen met geheugenproblemen zoals zij zeggen en van waaruit zij handelen. Respectvol, op maat, liefdevol, zorgzaam en begripvol voor Mama en ook voor ons als kinderen.
‘‘Zo was het een thuis waar wij met veel plezier kwamen’’
Na 2 maanden zei Mama toen we haar terugbrachten van een uitstapje naar de familie en bij de deur “opgewacht” werd door twee medewerkers “zo, ik ben weer thuis”. Zo was het een thuis waar wij met veel plezier kwamen. Ongepland, onaangekondigd, de deur stond open!? We konden altijd terecht en zagen hoe fijn Mama en haar medebewoners het hadden.
Mama hield ervan om er verzorgd uit te zien, niet alleen netjes en schoon qua kleding maar ook opgemaakt en lippen gestift. Dat is altijd zo gebleven. Mama hield van lekker eten en borrelen (wij ook). Ze was minder van het wijntje, des te meer van de bessen met jus, dus dat werd toegevoegd aan het borrelpallet van het huis. Voor hen zo gewoon voor ons zo bijzonder! Toen Mama minder ging eten werd haar boterham, zonder korstjes, gesneden in negen kleine partjes met op elk stukje een ander soort beleg, lekkerbek als zij was.
‘‘Het leven van Mama ging gewoon door’’
Praten ging steeds minder, meezingen met de liedjes voor het slapen gaan lukte nog heel lang. Mama hield van de zon, de tuin, lekker buiten zitten en een wandeling door het bos. Bij het eerste zonnetje verhuist het leven van de huiskamer naar het terras onder een plaid of een zonnehoed, onder een parasol in de zomer. En daar is de Ehze groot(s) in, het leven van Mama ging gewoon door, zoals zij het gewend was. En wij hebben er die jaren heerlijk van mogen mee genieten. Het pand, de tuin, de natuur het is fantastisch wonen, maar het gaat uiteindelijk om de medewerkers die het “thuisgevoel” realiseren.''