Lees hier een prachtig gedicht over alzheimer waar we veel in herkennen:
Wanneer ik ga dwalen,
Laat me dan gaan
Dwing me niet te zitten,
Laat me lopen en staan.
Wanneer ik vraag om mam,
Zeg me niet dat ze dood is
Houdt me vast, reik me de hand,
en vraag me naar haar naam.
Wanneer ik boos ben,
Wil ik geen dipiperon of haldol
Luister naar me, hoor mijn stem,
Neem de tijd, doe me eens een lol.
Wanneer ik niet meer eten wil,
Is dat niet omdat ik geen honger heb
Ik ben vergeten hoe het moet,
Help me herinneren, laat zien hoe jij dat doet.
Wanneer ik niet wil dat je me helpt,
Met wassen en kleren
Is het niet omdat ik vies wil zijn,
Maar omdat ik je aanbod ben vergeten.
Wanneer jij steeds herhaalt wat jij gaat doen,
Me waarschuwt wat er gaat gebeuren
Zonder over mijn weerstand te zeuren,
Krijg je straks misschien wel een zoen!
Wanneer jij je inleeft in mij,
Met geduld uitzoekt wat ik bedoel
Wie weet kom je er dan achter,
Hoe ik me echt voel.
Ik heb een ziekte, zoals je weet,
Alzheimer schijnt het te heten
Nu weet ik dat nog,
Morgen ben ik het alweer vergeten.
“M.C. Eberhart”