Alle medewerkers en vrijwilligers van Herbergier Vlijmen kijken terug op een loodzwaar 2020. Ondanks het regime aan voorzorgsmaatregelen brak daar twee keer corona uit. “Wij hadden het gevoel dat de Herbergier in brand stond”, vertellen zorgondernemers Jan en Hester van den Berg. Toch bleef de sfeer in huis gemoedelijk en vormde de betrokken familie één groot front. “We maken er het beste van en ondersteunen waar het kan”, vertelt Hans van Dijk, wiens schoonmoeder in de Herbergier woont.
Al voordat corona Herbergier Vlijmen treft, zijn de voorbereidingen in volle gang. “Wij willen vooral varen op deskundigheid, gevoel, gezond verstand en hele nauwe samenwerking tussen bewoners, familie en ons allen”, mailen Jan en Hester naar de familieleden begin maart. “Die aanpak heeft grotendeels de sfeer en gemoedsrust in huis bepaald toen corona uitbrak”, blikt Hans terug.
Verdedigingswerk
Op 25 maart 2020 was het raak en werd de eerste bewoner positief getest. Medewerkers en andere bewoners volgden. “Het was alle hens aan dek”, aldus de zorgondernemers. De Herbergier fungeerde als verdedigingswerk en was – mede door het landelijk bezoekverbod – geïsoleerd van de buitenwereld.
Een onbekende situatie voor familieleden. “Als familie was het afwachten hoe het zou lopen”, vertelt Hans. Reden voor paniek was er volgens hem niet. “We weten dat mammie ondanks corona in goede handen is. We zouden ons geen betere plek kunnen bedenken.” Wel maakte Hans zich zorgen of zijn schoonmoeder haar familie nog zou herkennen na de lockdown. “Maar die bezorgdheid bleek gelukkig onterecht. Door haar dementie is ook haar tijdsbesef verdwenen dat bezoek langer dan gewoon niet langskwam. En sommige bewoners knapten juist op, omdat het zonder familiebezoek een stuk rustiger was in de woonkamer. Dat nemen we mee in de evaluatie.”
Goed tempo, maar krachten sparen
Tijdens de eerste golf nam de zorg voor de bewoners toe. “Onze medewerkers hebben het zwaar, maar doen wat ze kunnen en er wordt met een goede moraal gewerkt”, meldden Jan en Hester in maart 2020 aan familie. De zorgondernemers vergelijken het zorgen met topsport. “We zijn met een marathon bezig. Die kent bepaalde wetten, waaronder dat het pas na 35 kilometer zwaar wordt. De les is dat wij met z’n allen een goed tempo moeten houden, maar tegelijk onze krachten sparen voor het laatste stuk.”
Gelukkig waren er dankzij de extra diensten genoeg handen aanwezig en werd er in blokken gewerkt om overbelasting te voorkomen. “Ons advies aan iedereen was: rust goed uit, help waar je kunt, maar neem niet te veel hooi op de vork.” Ondanks de serieuze stemming, zette iedereen zijn schouders eronder en werd er ook voor voldoende luchtigheid gezorgd. “Bewoners bleven leuke dingen doen. Dat is het grote voordeel van kleinschaligheid”, aldus Hans. Zo werden er bewegingsspellen gedaan, genoten van de tuin en bleef de wekelijkse muziektherapieochtend vanuit de tuin doorgaan.
Steunbetuigingen
Ondanks de fysieke afstand, bleven familieleden verbonden met het reilen en zeilen in de Herbergier. “Dagelijks werden we via de mail met een dagverslag en foto’s op de hoogte gehouden”, vertelt Hans. Ook deden bewoners en familie aan (video)bellen.
Indrukwekkend waren de massale steunbetuigingen, bloemen, kaarten en taarten die Herbergier Vlijmen van familie ontving. “We kregen veel hulp aangeboden om bijvoorbeeld de lunch te verzorgen. Dat gaf weer extra moed en sfeer in huis”, aldus de zorgondernemers. Al snel werden ook de avondmaaltijden door familie ingevuld, die voor de deur werden afgezet. “Asperges, wortel gembersoep of MonChoutaart. Of de bekertjes met verse smoothie, die door de bewoners helemaal zijn omgedraaid en uitgewrongen. We zijn zeer dankbaar”, reageerde Jan. “Herbergier Vlijmen is één grote familie. Als Jan en Hester aangeven dat ze iets nodig hebben, dan loopt het vanzelf wel vol”, aldus Hans.
Eerste golf voorbij
Eind april 2020 ging Herbergier Vlijmen uit quarantaine en waren alle besmette bewoners en medewerkers opgeknapt. “De brand is nu geblust, maar we moeten alert blijven op nieuwe brandhaarden en die koste wat het kost voorkomen”, mailden de zorgondernemers in een corona-update vorig voorjaar.
Maar na een relatief rustige zomer was het afgelopen september helaas weer raak. “Dat kwam keihard aan. Van het voorjaar hadden we geluk dat iedereen herstelde. De tweede golf heeft wel tot een overlijden geleid. Dat doet wat met je”, aldus Hans. Ook was familie bezorgd dat de Herbergier weer dicht zou gaan voor bezoek. “Gelukkig is familiebezoek in de privékamer wel toegestaan.”
Meehelpen met avondeten
De strijd tegen corona en de extra handen aan het bed hebben echter ook financiële gevolgen. “Geld sparen we niet uit, maar wij zeggen altijd: eerst de mensen en de zorg, dan pas de financiën”, aldus Jan en Hester in een bericht aan familie vorig voorjaar. “Daarom heb ik gevraagd of ik mijn financiële expertise mocht inzetten om de toegenomen kosten te declareren”, vertelt Hans. Een bureaucratische dagtaak. “Maar zo kon ik tijd die ik normaal aan mijn schoonmoeder besteedde, toch op afstand betekenisvol invullen.”
Momenteel helpt familie ‘ingepakt en wel’ mee tijdens het avondeten mee om personeel te ontlasten. “Daardoor kunnen medewerkers in twee shifts in de keuken eten. Want bij de bewoners met een mondkapje eten lukt uiteraard niet.” Hans is zelf wekelijks aanwezig om een handje te helpen. “Het is stiekem ook een vrijbrief om op bezoek te zijn. We maken aan tafel grapjes met de bewoners dat we de butler zijn. Zelf geniet ik ervan als ik mijn schoonmoeder contact zie maken met andere bewoners. Dan zitten ze elkaar op te jutten, te glimlachen naar elkaar of geven ze enkel een knikje. Die onderlinge interactie vind ik bijzonder. Het zijn kleine positieve dingen die je in deze aparte tijd moet koesteren.”
En in Vlijmen houden ze nog altijd vol, want de finish van de marathon is intussen een paar keer verlegd…