Foto: Ermelo van Nu - Gert Hofsink
Het eerste exemplaar van het tweede boek van Ange van Ommen is door zorgondernemers Albert en Marjan van Noort in ontvangst genomen. In haar boek beschrijft Ange de pelgrimstocht die ze na het overlijden van haar moeder maakte. ''De uitreiking vond van de zomer plaats in de tuin van Herbergier Ermelo en is een ode aan mijn moeder, maar ook aan de Herbergier.”
Ange deelt een bijzondere geschiedenis met de Herbergier. Vanuit haar voormalige werk als woonecoloog is ze al bekend met het Herbergierconcept. Wanneer zij in 2016 de komst van Herbergier Ermelo ontdekt, neemt ze contact op met zorgondernemers Albert en Marjan met de vraag of ze klankontspanningen kan verzorgen in de Herbergier. “Tijdens het eerste bezoek was er direct een klik.”
Bewoonster van het eerste uur
Het één leidt tot het ander. Omdat Ange en haar zus in 2016 op termijn op zoek waren naar andere huisvesting voor moeder Margriet, bezochten ze samen Herbergier Ermelo. “Tijdens het bezoek realiseerden we dat de Herbergier nu al iets voor onze moeder zou zijn. De ligging was centraal, een banketbakker als buurman ideaal. Daardoor kon moeder weer zelf een boodschapje doen of taartjes halen als er bezoek kwam.”
"We hebben onze moeder actief bij de verhuizing betrokken"
Als snel neemt Ange’s moeder haar intrek en is daarmee een van de eerste bewoners van Herbergier Ermelo. In aanloop naar de verhuizing helpt Ange haar moeder om te kiezen welk meubilair ze naar haar nieuwe appartement wilt meenemen. “We hebben onze moeder actief bij de verhuizing betrokken, zodat ze kon voelen dat het haar beslissing was. En we verstuurden samen een verhuiskaart met de foto van de Herbergier erop.”
"We voelden ons er meteen thuis", vertelt Ange over Herbergier Ermelo.
Wonen en welzijn
Ange vertelt dat haar moeder het eerste half jaar dacht dat ze op vakantie was in een hotel. Maar al snel is het haar nieuwe thuis. “De standaarduitspraak van mijn moeder was: ‘Ik heb het hier zo naar mijn zin.’ Mijn moeder was altijd een sociaal persoon die graag dingen organiseerde. In de Herbergier had ze daar alle ruimte voor.”
Ook voor de kinderen is de Herbergier een warm bad. “We voelden ons er meteen thuis. De lijntjes zijn kort en iedereen kan zichzelf zijn. Het gaat er om wonen en welzijn. De benodigde zorg is goed, maar staat op de achtergrond.”
Afscheid van de Herbergier
Tijdens het winterbuffet begin 2019 is duidelijk dat Margriet niet lang meer zal leven. “Mijn moeder was moe en lag op haar kamer te slapen.” Tussen het eten door loopt Ange steeds naar boven om te kijken bij haar moeder. De volgende dag wordt ze gebeld door de Herbergier. “Met de familie en huisarts hebben we overlegd wat we gingen doen.” Ange blijft bij haar moeder waken. “Toen ik op de lier voor haar speelde, stopte moeders ademhaling ineens. Nog voordat ik iemand had gewaarschuwd, stonden een minuut later de medewerkers naast me. Dat was heel bijzonder. Het was rond.”
"Ons moeders appartement was de cockpit van waaruit we alles organiseerden"
De bijzondere band tussen de familie en de Herbergier blijkt ook tijdens het regelen van de uitvaart. “Ons moeders appartement was de cockpit van waaruit we alles organiseerden.” Afscheid nemen van hun geliefde moeder, betekende ook afscheid nemen van de Herbergier. “In de periode rond de uitvaart hebben we bewust beneden met de andere bewoners geluncht. We wilden ook van hen afscheid nemen. Het appartement van mijn moeder was echt haar huis en voor mij voelde het nog steeds als thuiskomen. Op de rouwkaart hebben we gezet: ‘Margriet is thuis in de Herbergier.’ Dat is voor mij de essentie van wat een Herbergier inhoudt.”
Het overllijden van Margriet en de ontroerende uitgeleide door de familie maakten grote indruk op zorgondernemers Albert en Marjan.
Tijdens de uitgeleide hebben de dochters en kleinkinderen voor de medewerkers een persoonlijk lied gezongen. “Elk overlijden is uniek, maar het overlijden en zoals jullie haar uitgeleide hebben gedaan, maakte dat dit een van de bijzonderste overlijdens is, die we hier hebben meegemaakt”, vertelt zorgondernemer Marjan aan Ermelo van Nu. “We zijn dankbaar en trots dat we jullie als familie hebben leren kennen”, vult haar man Albert aan.
Inspiratie voor een boek
Om de mantelzorg en het overlijden een plekje te geven, loopt Ange vervolgens een pelgrimstocht. Net als in 2012, wanneer ze na de diagnose van de zeldzame longziekte sarcoïdose al wandelend haar leven opnieuw heeft vormgegeven. Daarover schreef ze destijds haar eerste boek, De hele weg. Ze schoolt zich daaropvolgend om tot klankwerker, start haar eigen praktijk en werkt met mensen met dementie. Die beslissing leiddde uiteindelijk tot het warme contact met Herbergier Ermelo.
Ange vertelt dat wandelen als sleutel tot herstel dient. “Mijn moeder overleed en tegelijkertijd stapelde zich van alles op in mijn leven. Daarom besloot ik weer te gaan lopen.” Ze wandelt in 34 dagen 840 kilometer. “Tijdens mijn tocht van Montpellier naar Pamplona kwamen er allerlei flashbacks naar boven. Maar hoe verder ik kwam, hoe minder ik met mijn moeder en de Herbergier bezig was. Het was een reis van afscheid nemen, verwerken en het herstellen van de balans in mijn leven.”
De weg van het hart
Al wandelend kwam het tweede boek van Ange tot stand. De weg van het hart – Een pelgrimstocht van Montpellier naar Pamplona, op weg naar een nieuwe balans is voor €17,99 te koop.
Wie het boek bij Herbergier Ermelo koopt, zorgt ervoor dat de volledige verkoopopbrengst naar de patiëntenvereniging Sarcoïdose.nl gaat. Stuur een mail naar ermelo@herbergier.nl met als onderwerp ‘Boekbestelling’ en bestel De weg van het hart.