Wanneer de diagnose dementie bij een ouder gesteld wordt, breekt er een emotionele periode aan voor kinderen. Naast kind fungeer je als mantelzorger. Nelleke (57) deelt haar verhaal met Alzheimer Nederland over de emotionele achtbaan voor haar vaders verhuizing naar Herbergier Etten-Leur.
‘‘Ik spring van het balkon’’, reageert Nelleke’s vader wanneer zijn dochter het onderwerp verhuizen naar de Herbergier aanroert. ‘‘En de volgende dag was hij weer poeslief. Ik kon er niet mee omgaan’’, vertelt zij in een interview met Alzheimer Nederland.
Mantelzorger en dochter tegelijk
Nelleke en haar man nemen de zorg voor haar vader op zich. Ze vertelt dat ze vaak haar vader vaak bezoekt en zich zorgen maakt of hij wel genoeg eet. Haar vader wil zich niet laten helpen. Een lastige periode volgt.
De emoties lopen hoog op wanneer een verhuizing naar Herbergier Etten-Leur dichterbij komt. ‘‘Ik voelde me schuldig en ging twijfelen of hij toch niet langer thuis kon blijven.’’ Thuis wonen is echter geen optie. Om met de situatie om te gaan praat Nelleke veel, bezoekt ze symposia en vergroot zij haar kennis over vasculaire dementie om het gedrag van haar vader beter te begrijpen.
Van boosheid naar ontspanning
De dag van de verhuizing breekt aan. Nelleke vertelt dat haar vader in het begin de hele tijd op zijn kamer zit. ‘‘Nu zit hij daar bijna nooit.’’ Hij wandelt weer buiten en zoekt de gezelligheid bij de andere bewoners op. ‘‘Hij is ontspannen en nog zelden boos.’’
Opluchting heerst nu bij Nelleke. ‘‘Ik doe zelf weer leuke dingen en durf zelfs een dagje naar de sauna te gaan, mobiel in het kluisje.’’
Meer lezen over het hebben van een ouder met dementie? Ontdek dan het artikel ‘Je kan weer kind zijn’ op HerbergierVerbindt.